Descarga la aplicación para disfrutar aún más
Vista previa del material en texto
Feria VI Quattuor Temporum Adventus II. Classis Ad Matutinum Incipit ℣. Dómine, lábia + mea apéries. ℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam. ℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde. ℟. Dómine, ad adiuvándum me festína. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia. Rito de entrada ℣. Señor, ábreme + los labios. ℟. Y mi boca proclamará tu alabanza. ℣. Dios ✠ mío, ven en mi auxilio. ℟. Señor, date prisa en socorrerme. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Aleluya. Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora} Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei. Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit. Ant. Veníte, adorémus. Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius. Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea. Ant. Veníte, adorémus. Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam. Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Veníte, adorémus. Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. Invitatorio {Antífona del Salterio del Tiempo correspondiente} Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole gracias, y entonándole himnos con júbilo. Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene toda la extensión de la tierra, y suyos son los más encumbrados montes. Ant. Venid a adorarlo. Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él apacienta, y ovejas de su grey. Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. Hoy mismo, si oyereis su voz, guardaos de endurecer vuestros corazones, Como sucedió, dice el Señor, cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me probaron, y vieron mis obras. Ant. Venid a adorarlo. Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra esta generación, y dije: Siempre está descarriado el corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi reposo. Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Venid a adorarlo. Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. Hymnus {ex Psalterio secundum tempora} Verbum supérnum, pródiens E Patris ætérni sinu, Qui natus orbi súbvenis, Labénte cursu témporis: Illúmina nunc péctora, Tuóque amóre cóncrema; Ut cor cadúca déserens Cæli volúptas ímpleat. Ut, cum tribúnal Iúdicis Damnábit igni nóxios, Et vox amíca débitum Vocábit ad cælum pios; Non esca flammárum nigros Volvámur inter túrbines, Vultu Dei sed cómpotes Cæli fruámur gáudiis. Patri, simúlque Fílio, Tibíque, Sancte Spíritus, Sicut fuit, sit iúgiter Sæclum per omne glória. Amen. Himno {del Salterio del Tiempo correspondiente} Divino Verbo engendrado del Padre Eterno en el seno, que por salvarnos naciste en la plenitud del tiempo. Ilumina ahora las mentes, e inflama en tu amor los pechos, que, desechando lo vano, llenen celestes deseos. Para que el día del juicio, aquella sentencia oyendo, que al fuego envia los malos y al cielo llama los buenos, No nos envuelvan las llamas en sus torbellinos negros; mas contemplando tu rostro, eterna dicha gocemos. Gloria al Padre, gloria al Hijo, y a Tí, Santo Paracleto, como lo fue, sea siempre, por los siglos sempiternos. Amén. Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora} Nocturn I Salmos con lecturas {Antífonas del Salterio del Tiempo correspondiente} Nocturn I Ant. Suscitávit Dóminus * testimónium in Iacob: et legem pósuit in Israël. Psalmus 77(1-8) [1] 77:1 Atténdite, pópule meus, legem meam: * inclináte aurem vestram in verba oris mei. 77:2 Apériam in parábolis os meum: * loquar propositiónes ab inítio. 77:3 Quanta audívimus et cognóvimus ea: * et patres nostri narravérunt nobis. 77:4 Non sunt occultáta a fíliis eórum: * in generatióne áltera. 77:4 Narrántes laudes Dómini, et virtútes eius: * et mirabília eius, quæ fecit. 77:5 Et suscitávit testimónium in Iacob: * et legem pósuit in Israël. 77:5 Quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea fíliis suis: * ut cognóscat generátio áltera. 77:6 Fílii qui nascéntur, et exsúrgent, * et narrábunt fíliis suis. 77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur óperum Dei: * et mandáta eius exquírant. 77:8 Ne fiant sicut patres eórum: * generátio prava et exásperans. 77:8 Generátio, quæ non diréxit cor suum: * et non est créditus cum Deo spíritus eius. Ant. El Señor estableció * una norma para Jacob, dio una ley a Israel. Salmo 77(1-8) [1] 77:1 Escucha, pueblo mío, mi ley * y ten atentos tus oídos para percibir las palabras de mi boca. 77:2 La abriré profiriendo parábolas; * diré cosas recónditas desde el principio del mundo, 77:3 Las cuales las hemos oído y entendido, * y nos las contaron ya nuestros padres. 77:4 No las ocultaremos a sus hijos; * lo contaremos a la futura generación; 77:4 Publicaron las glorias del Señor, y los prodigios * y maravillas que había hecho. 77:5 Él estableció alianza con Jacob * y dio la ley a Israel. 77:5 Todo lo cual mandó a nuestros padres que lo hiciesen conocer a sus hijos, * para que lo sepan las generaciones venideras. 77:6 Los hijos que nacerán y crecerán, * lo contarán a sus hijos. 77:7 A fin de que pongan en Dios su esperanza, * y no se olviden de las obras de Dios y guarden con esmero sus mandamientos; 77:8 Para que no sean como sus padres, * generación perversa y rebelde, ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Suscitávit Dóminus testimónium in Iacob: et legem pósuit in Israël. 77:8 Generación que nunca tuvo recto su corazón, * ni su espíritu fiel a Dios. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. El Señor estableció una norma para Jacob, dio una ley a Israel. Ant. Coram pátribus eórum * fecit Deus mirabília. Psalmus 77(9-16) [2] 77:9 Fílii Ephrem intendéntes et mitténtes arcum: * convérsi sunt in die belli. 77:10 Non custodiérunt testaméntum Dei: * et in lege eius noluérunt ambuláre. 77:11 Et oblíti sunt benefactórum eius: * et mirabílium eius quæ osténditeis. 77:12 Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra Ægýpti: * in campo Táneos. 77:13 Interrúpit mare, et perdúxit eos: * et státuit aquas quasi in utre. 77:14 Et dedúxit eos in nube diéi: * et tota nocte in illuminatióne ignis. 77:15 Interrúpit petram in erémo: * et adaquávit eos velut in abýsso multa. 77:16 Et edúxit aquam de petra: * et dedúxit tamquam flúmina aquas. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Coram pátribus eórum fecit Deus mirabília. Ant. Hizo portentos * a vista de sus padres. Salmo 77(9-16) [2] 77:9 Los hijos de Efraín, diestros en tender y disparar el arco, * volvieron las espaldas el día del combate. 77:10 Habían faltado al pacto con Dios, * y no habían querido seguir su ley. 77:11 Se olvidaron de sus beneficios, * y de las maravillas que obró a la vista de ellos. 77:12 Delante de sus padres hizo portentos en la tierra de Egipto, * y en las llanuras de Tanis. 77:13 Rompió el mar por medio, y los hizo pasar, * y contuvo las olas como muros. 77:14 Y los fue guiando de día por medio de una nube, * y toda la noche con resplandor de fuego. 77:15 En el desierto hendió una peña, * les dio para beber como un caudaloso río, 77:16 Pues hizo brotar de una roca caudales de agua, * que corrieron a manera de ríos. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Hizo portentos a vista de sus padres. Ant. Iánuas cæli apéruit * Dóminus, et pluit illis manna ad manducándum. Psalmus 77(17-31) [3] 77:17 Et apposuérunt adhuc peccáre ei: * in iram excitavérunt Excélsum in inaquóso. 77:18 Et tentavérunt Deum in córdibus suis, * ut péterent escas animábus suis. 77:19 Et male locúti sunt de Deo: * dixérunt: Numquid póterit Deus paráre mensam in desérto? 77:20 Quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ: * et torréntes inundavérunt. 77:20 Numquid et panem póterit dare, * aut paráre mensam pópulo suo? 77:21 Ídeo audívit Dóminus, et dístulit: * et ignis accénsus est in Iacob, et ira ascéndit in Israël. 77:22 Quia non credidérunt in Deo: * nec speravérunt in salutári eius: 77:23 Et mandávit núbibus désuper: * et iánuas cæli apéruit. 77:24 Et pluit illis manna ad manducándum: * et panem cæli dedit eis. 77:25 Panem Angelórum manducávit homo, * cibária misit eis in abundántia. 77:26 Tránstulit Austrum de cælo: * et indúxit in virtúte Ant. El Señor abrió * las compuertas del cielo, hizo llover sobre ellos maná. Salmo 77(17-31) [3] 77:17 Ellos volvieron, sin embargo, a pecar contra Él. * En aquel árido desierto provocaron la ira del Altísimo; 77:19 Y hablaron mal de Dios, y dijeron: * ¿Por ventura podrá Dios preparar una mesa en el desierto? 77:20 Porque Él dio un golpe en la peña y salieron aguas, * y se formaron torrentes caudalosos, 77:20 ¿Podrá también dar pan * y poner una mesa a su pueblo? 77:21 Lo oyó el Señor, y se irritó, * se encendió el fuego de su cólera contra Jacob, y subió al punto su indignación contra Israel, 77:22 Porque no creyeron a Dios * ni esperaron de Él la salud. 77:23 Siendo así que dio orden a las nubes que tenían encima, * y abrió las puertas del cielo, 77:24 Y les llovió el maná para comer, * dándoles pan del cielo. 77:25 Pan de ángeles comió el hombre. * Les envió víveres en abundancia. 77:26 Retiró del cielo el viento meridional, * y substituyó con su poder el ábrego. sua Áfricum. 77:27 Et pluit super eos sicut púlverem carnes: * et sicut arénam maris volatília pennáta. 77:28 Et cecidérunt in médio castrórum eórum: * circa tabernácula eórum. 77:29 Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis: * non sunt fraudáti a desidério suo. 77:30 Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum: * et ira Dei ascéndit super eos. 77:31 Et occídit pingues eórum, * et eléctos Israël impedívit. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Iánuas cæli apéruit Dóminus, et pluit illis manna ad manducándum. 77:27 E hizo llover sobre ellos carnes en tanta abundancia como polvo, * y aves volátiles como arenas del mar; 77:28 Aves que cayeron en medio de sus campamentos, * alrededor de sus tiendas, 77:29 Con lo que comieron y quedaron ahítos, * y satisfacieron su deseo, y quedó cumplido su antojo. 77:30 Aún estaban con el bocado en la boca, * cuando la ira de Dios descargó sobre ellos; 77:31 Y mató a los más robustos del pueblo, * acabando con lo más florido de Israel. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. El Señor abrió las compuertas del cielo, hizo llover sobre ellos maná. Ant. Deus adiútor * est eórum: et Excélsus redémptor eórum est. Psalmus 77(32-41) [4] 77:32 In ómnibus his peccavérunt adhuc: * et non credidérunt in mirabílibus eius. 77:33 Et defecérunt in vanitáte dies eórum: * et anni eórum cum festinatióne. 77:34 Cum occíderet eos, quærébant eum: * et revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum. 77:35 Et rememoráti sunt quia Deus adiútor est eórum: * et Deus excélsus redémptor eórum est. 77:36 Et dilexérunt eum in ore suo, * et lingua sua mentíti sunt ei. 77:37 Cor autem eórum non erat rectum cum eo: * nec fidéles hábiti sunt in testaménto eius. 77:38 Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis eórum: * et non dispérdet eos. 77:38 Et abundávit ut avérteret iram suam: * et non accéndit omnem iram suam: 77:39 Et recordátus est quia caro sunt: * spíritus vadens et non rédiens. 77:40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, * in iram concitavérunt eum in inaquóso? 77:41 Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum: * et Sanctum Israël exacerbavérunt. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Deus adiútor est eórum: et Excélsus redémptor eórum est. Ant. Dios es su Roca, * el Altísimo es su redentor. Salmo 77(32-41) [4] 77:32 A pesar de todo esto pecaron nuevamente, * y no dieron crédito a sus milagros. 77:33 Y así sus días se desvanecieron como humo, * y se acabaron muy presto los años de su vida. 77:34 Cuando el Señor hacía en ellos mortandad, entonces recurrían a Él, * y volvían en sí, y acudían solícitos a buscarle. 77:35 Y se acordaban que Dios es su amparo, * y que el Dios Altísimo es su redentor. 77:36 Pero le amaron de boca, * y le mintieron con su lengua; 77:37 Pues su corazón no fue sincero para con Él, * ni fueron fieles a su alianza. 77:38 El Señor es misericordioso, les perdonaba sus pecados, * y no acababa del todo con ellos. 77:38 Contuvo muchísimas veces su indignación, / y no dio lugar a todo su enojo, 77:39 Acordándose de que son de carne, * un aliento fugaz que pasa y no torna. 77:40 ¡Oh, cuántas veces lo irritaron en el desierto! * ¡Cuántas lo provocaron a ira en aquel erial! 77:41 Y volvían de nuevo a tentar a Dios, * y a exasperar al Santo de Israel. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Dios es su Roca, el Altísimo es su redentor. Ant. Redémit eos * Dóminus de manu tribulántis. Psalmus 77(42-58) [5] 77:42 Non sunt recordáti manus eius, * die qua redémit eos de manu tribulántis. 77:43 Sicut pósuit in Ægýpto signa sua, * et prodígia sua in campo Táneos. Ant. El Señor * los rescató de la opresión. Salmo 77(42-58) [5] 77:42 No se acordaron de lo que hizo * el día aquel en que los rescató de las manos del tirano. 77:43 Cuando ostentó sus prodigios en Egipto, * y sus portentos en los campos de Tanis; 77:44 Et convértit in sánguinem flúmina eórum: * et imbres eórum, ne bíberent. 77:45 Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos: * et ranam, et dispérdidit eos. 77:46 Et dedit ærúgini fructuseórum: * et labóres eórum locústæ. 77:47 Et occídit in grándine víneas eórum: * et moros eórum in pruína. 77:48 Et trádidit grándini iuménta eórum: * et possessiónem eórum igni. 77:49 Misit in eos iram indignatiónis suæ: * indignatiónem, et iram, et tribulatiónem: immissiónes per ángelos malos. 77:50 Viam fecit sémitæ iræ suæ, non pepércit a morte animábus eórum: * et iuménta eórum in morte conclúsit. 77:51 Et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti: * primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham. 77:52 Et ábstulit sicut oves pópulum suum: * et perdúxit eos tamquam gregem in desérto. 77:53 Et dedúxit eos in spe, et non timuérunt: * et inimícos eórum opéruit mare. 77:54 Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ: * montem, quem acquisívit déxtera eius. 77:54 Et eiécit a fácie eórum gentes: * et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis. 77:55 Et habitáre fecit in tabernáculis eórum: * tribus Israël. 77:56 Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum: * et testimónia eius non custodiérunt. 77:57 Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: * quemádmodum patres eórum convérsi sunt in arcum pravum. 77:58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis: * et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Redémit eos Dóminus de manu tribulántis. 77:44 Cuando convirtió en sangre los ríos * y demás aguas para que los egipcios no pudieran beber; 77:45 Envió contra éstos todo género de moscas que los consumiesen, * y ranas que los hostigasen; 77:46 Entregó sus frutos al pulgón, * y sus sudores a la langosta; 77:47 Les destruyó las viñas con granizo, * y los árboles con heladas; 77:48 Y exterminó con el pedrisco sus ganados, * y abrasó con rayos todas sus posesiones; 77:49 Descargó sobre ellos la cólera de su enojo, * la indignación, la ira y la tribulación, que les envió por medio de ángeles malos; 77:50 Dio curso libre a su ira, no perdonó sus vidas: * incluso a sus animales envolvió en la misma mortandad; 77:51 Hirió de muerte a todos los primogénitos del país de Egipto, * las primicias de todos sus trabajos, en las tiendas de los descendientes de Cam. 77:52 Entonces sacó a los de su pueblo como ovejas, * y los guio como una grey por el desierto. 77:53 Y los condujo llenos de confianza, quitándoles todo temor; * mientras que a sus enemigos los sepultó en el mar. 77:54 Y los introdujo después en el monte de su santificación, * monte que adquirió con el poder de su diestra. 77:54 Al entrar ellos arrojó de allí las naciones; * y les repartió por suerte la tierra, distribuyéndosela con cuerda de medir. 77:55 Y colocó las tribus de Israel * en las tiendas de aquellas gentes. 77:56 Mas ellos se rebelaron; y tentaron de nuevo y exasperaron al Dios Altísimo, * y no guardaron sus mandamientos. 77:57 Antes bien, le volvieron la espalda, y se rebelaron; * semejantes a sus padres, falsearon como un arco torcido. 77:58 Lo incitaron a ira en sus collados, * y con el culto de los ídolos lo provocaron a celos. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. El Señor los rescató de la opresión. Ant. Ædificávit * Deus sanctifícium suum in terra. Psalmus 77(59-72) [6] 77:59 Audívit Deus, et sprevit: * et ad níhilum redégit valde Israël. 77:60 Et répulit tabernáculum Silo: * tabernáculum suum, ubi habitávit in homínibus. 77:61 Et trádidit in captivitátem virtútem eórum: * et pulchritúdinem eórum in manus inimíci. 77:62 Et conclúsit in gládio pópulum suum: * et hereditátem suam sprevit. 77:63 Iúvenes eórum comédit ignis: * et vírgines eórum Ant. Dios construyó * su santuario en la tierra. Salmo 77(59-72) [6] 77:59 Lo oyó Dios, y se indignó; * y rechazó totalmente a Israel. 77:60 Y abandonó el Tabernáculo de Silo, * aquel Tabernáculo donde había tenido su morada entre los hombres. 77:61 Y abandonó a sus valientes al cautiverio; * toda su gloria la puso en poder de los enemigos. 77:62 Y no haciendo ya caso de un pueblo que era su heredad, * le entregó al filo de la espada. non sunt lamentátæ. 77:64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt: * et víduæ eórum non plorabántur. 77:65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus: * tamquam potens crapulátus a vino. 77:66 Et percússit inimícos suos in posterióra: * oppróbrium sempitérnum dedit illis. 77:67 Et répulit tabernáculum Ioseph: * et tribum Éphraim non elégit. 77:68 Sed elégit tribum Iuda, * montem Sion quem diléxit. 77:69 Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum in terra, * quam fundávit in sǽcula. 77:70 Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de grégibus óvium: * de post fœtántes accépit eum, 77:71 Páscere Iacob, servum suum, * et Israël, hereditátem suam: 77:72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui: * et in intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Ædificávit Deus sanctifícium suum in terra. 77:63 El fuego devoró sus jóvenes; * y sus vírgenes no fueron lloradas. 77:64 Perecieron a cuchillo sus sacerdotes, * y nadie lloraba a sus viudas. 77:65 Entonces despertó el Señor, como de un sueño, * como un valiente soldado vencido por el vino. 77:66 E hirió el Señor a sus enemigos en la espalda; * los cubrió de oprobio sempiterno. 77:67 Y desechó el Tabernáculo de José, * y no eligió morar ya en la tribu de Efraín. 77:68 Sino que eligió la tribu de Judá, * el monte Sion, su preferido. 77:69 Aquí, en esta tierra que había asegurado por todos los siglos, * edificó su santuario único y fuerte como asta de unicornio. 77:70 Y escogió a su siervo David, sacándole de entre los rebaños de ovejas * cuando las apacentaba con sus crías, 77:71 Para que pastorease a los hijos de Jacob, su siervo, * a Israel, herencia suya; 77:72 Y los apacentó con la inocencia de su corazón, * y los gobernó con la sabiduría y prudencia de sus acciones. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Dios construyó su santuario en la tierra. Ant. Ádiuva nos, * Deus, salutáris noster: et propítius esto peccátis nostris. Psalmus 78 [7] 78:1 Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, polluérunt templum sanctum tuum: * posuérunt Ierúsalem in pomórum custódiam. 78:2 Posuérunt morticína servórum tuórum, escas volatílibus cæli: * carnes sanctórum tuórum béstiis terræ. 78:3 Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Ierúsalem: * et non erat qui sepelíret. 78:4 Facti sumus oppróbrium vicínis nostris: * subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt. 78:5 Úsquequo, Dómine, irascéris in finem: * accendétur velut ignis zelus tuus? 78:6 Effúnde iram tuam in gentes, quæ te non novérunt: * et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt: 78:7 Quia comedérunt Iacob: * et locum eius desolavérunt. 78:8 Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum, cito antícipent nos misericórdiæ tuæ: * quia páuperes facti sumus nimis. 78:9 Ádiuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: * et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum: 78:10 Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? * et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris. 78:10 Últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est: * Ant. Socórrenos, * Dios Salvador nuestro, y perdona nuestros pecados. Salmo 78 [7] 78:1 Oh Dios, los gentiles han entrado en tu heredad; han profanado tu santo templo; * han reducido Jerusalén a ruinas. 78:2 Los cadáveres de tus siervos los han arrojado para pasto de las aves del cielo, * han dado las carnes de tus santos a las bestias de la tierra. 78:3 Como agua han derramado su sangre alrededor de Jerusalén,* sin que hubiese quién los sepultase. 78:4 Somos el objeto de oprobio para con nuestros vecinos, * el escarnio y la mofa de los que nos rodean. 78:5 ¿Hasta cuándo, Señor, durará tu implacable enojo? * ¿Hasta cuándo arderá como fuego tu celo? 78:6 Descarga tu ira sobre las naciones que no te conocen, * y sobre los reinos que no adoran tu Nombre; 78:7 Pues han asolado a Jacob * y devastado su morada. 78:8 No te acuerdes de nuestras antiguas maldades; que se anticipe a favor nuestro cuanto antes tu misericordia, * pues nos hallamos reducidos a una extrema miseria. 78:9 Ayúdanos ¡oh Dios, salvador nuestro!, y por la gloria de tu Nombre líbranos, Señor; * y perdónanos nuestros pecados por amor de tu Nombre. 78:10 No sea que se diga ante los gentiles: ¿Dónde está el Dios de ésos? * Brille, pues, entre las naciones, 78:10 Y vean nuestros ojos la venganza que tomas de la intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum. 78:11 Secúndum magnitúdinem brácchii tui, * pósside fílios mortificatórum. 78:12 Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum: * impropérium ipsórum, quod exprobravérunt tibi, Dómine. 78:13 Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in sǽculum. 78:13 In generatiónem et generatiónem * annuntiábimus laudem tuam. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Ádiuva nos, Deus, salutáris noster: et propítius esto peccátis nostris. sangre de tus siervos, que ha sido derramada. * Asciendan ante tu acatamiento los gemidos de los encarcelados. 78:11 Conserva con tu brazo poderoso * los hijos de aquellos que han sido sacrificados a la muerte. 78:12 Págales, Señor, a nuestros vecinos con males siete veces mayores, * por las blasfemias que contra ti han vomitado. 78:13 Entretanto nosotros, pueblo tuyo y ovejas de tu grey, * cantaremos perpetuamente tus alabanzas; 78:13 De generación en generación * anunciaremos tus glorias. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Socórrenos, Dios Salvador nuestro, y perdona nuestros pecados. Ant. Ego sum Dóminus * Deus tuus Israël, qui edúxi te de terra Ægýpti. Psalmus 80 [8] 80:2 Exsultáte Deo, adiutóri nostro: * iubiláte Deo Iacob. 80:3 Súmite psalmum, et date týmpanum: * psaltérium iucúndum cum cíthara. 80:4 Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die solemnitátis vestræ. 80:5 Quia præcéptum in Israël est: * et iudícium Deo Iacob. 80:6 Testimónium in Ioseph pósuit illud, cum exíret de terra Ægýpti: * linguam, quam non nóverat, audívit. 80:7 Divértit ab onéribus dorsum eius: * manus eius in cóphino serviérunt. 80:8 In tribulatióne invocásti me, et liberávi te: * exaudívi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud aquam contradictiónis. 80:9 Audi, pópulus meus, et contestábor te: * Israël, si audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum. 80:11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti: * diláta os tuum, et implébo illud. 80:12 Et non audívit pópulus meus vocem meam: * et Israël non inténdit mihi. 80:13 Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus suis. 80:14 Si pópulus meus audísset me: * Israël si in viis meis ambulásset: 80:15 Pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem: * et super tribulántes eos misíssem manum meam. 80:16 Inimíci Dómini mentíti sunt ei: * et erit tempus eórum in sǽcula. 80:17 Et cibávit eos ex ádipe fruménti: * et de petra, melle saturávit eos. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Yo soy el Señor * Dios tuyo, que te saqué del país de Egipto. Salmo 80 [8] 80:2 Regocijaos, alabando a Dios nuestro protector; * celebrad con júbilo al Dios de Jacob. 80:3 Entonad salmos, tocad el pandero; * el armonioso salterio junto con la cítara. 80:4 Tocad las trompetas el Novilunio, * el gran día de vuestra solemnidad. 80:5 Pues es un precepto dado a Israel, * y un rito instituido por el Dios de Jacob. 80:6 Le impuso para que sirviese de memoria a los descendientes de José, al salir de la tierra de Egipto, * cuando oyeron una lengua desconocida. 80:7 Liberó sus hombros de las cargas, * y sus manos de las espuertas con que servían en las obras. 80:8 En la tribulación, dice el Señor, me invocaste, y Yo te libré; * te oí benigno en la oscuridad de la tormenta; te puse a prueba junto a las aguas de la contradicción. 80:9 Escucha, pueblo mío, y Yo te instruiré. * ¡Oh Israel!, si quieres obedecerme, no tendréis un dios extraño; no adoraréis a dioses extranjeros. 80:11 Porque Yo soy el Señor Dios tuyo, que te saqué de la tierra de Egipto; * abre bien tu boca, que Yo te saciaré plenamente. 80:12 Pero mi pueblo no quiso escuchar mi voz; * los hijos de Israel no quisieron obedecerme. 80:13 Y así los abandoné, dejándolos ir en pos de los deseos de su corazón, * y seguir sus devaneos. 80:14 ¡Ah, si mi pueblo me hubiese oído a mí, * si hubiesen seguido los hijos de Israel por mis caminos! 80:15 Como quien no hace nada, en un momento habría Yo humillado a sus enemigos, * y descargado mi mano sobre sus perseguidores. 80:16 Pero, los enemigos del Señor le faltaron a la promesa; * y el tiempo de ellos será eterno; 80:17 A pesar de haberlos alimentado con flor de harina, * y saciado con miel silvestre. Ant. Ego sum Dóminus Deus tuus Israël, qui edúxi te de terra Ægýpti. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Yo soy el Señor Dios tuyo, que te saqué del país de Egipto. Ant. Ne táceas Deus * quóniam inimíci tui extulérunt caput. Psalmus 82 [9] 82:2 Deus, quis símilis erit tibi? * Ne táceas, neque compescáris, Deus. 82:3 Quóniam ecce inimíci tui sonuérunt: * et qui odérunt te extulérunt caput. 82:4 Super pópulum tuum malignavérunt consílium: * et cogitavérunt advérsus sanctos tuos. 82:5 Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente: * et non memorétur nomen Israël ultra. 82:6 Quóniam cogitavérunt unanímiter: * simul advérsum te testaméntum disposuérunt, tabernácula Idumæórum et Ismahelítæ: 82:8 Moab, et Agaréni, Gebal, et Ammon, et Ámalec: * alienígenæ cum habitántibus Tyrum. 82:9 Étenim Assur venit cum illis: * facti sunt in adiutórium fíliis Lot. 82:10 Fac illis sicut Mádian, et Sísaræ: * sicut Iabin in torrénte Cisson. 82:11 Disperiérunt in Endor: * facti sunt ut stercus terræ. 82:12 Pone príncipes eórum sicut Oreb, et Zeb, * et Zébee, et Sálmana: 82:13 Omnes príncipes eórum: * qui dixérunt: Hereditáte possideámus Sanctuárium Dei. 82:14 Deus meus, pone illos ut rotam: * et sicut stípulam ante fáciem venti. 82:15 Sicut ignis, qui combúrit silvam: * et sicut flamma combúrens montes: 82:16 Ita persequéris illos in tempestáte tua: * et in ira tua turbábis eos. 82:17 Imple fácies eórum ignomínia: * et quǽrent nomen tuum, Dómine. 82:18 Erubéscant, et conturbéntur in sǽculum sǽculi: * et confundántur, et péreant. 82:19 Et cognóscant quia nomen tibi Dóminus: * tu solus Altíssimus in omni terra. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Ne táceas Deus quóniam inimíci tui extulérunt caput. Ant. Señor, no te estés callado, * que tus enemigos levantan la cabeza. Salmo 82 [9] 82:2 ¡Oh Dios! ¿Quién hay semejante a ti? * No estés así en silencio; no te contengas, Dios mío. 82:3 Ya ves cuánto ruido meten tus enemigos, * y cómo andan con la cabeza erguida los que te aborrecen. 82:4 Urdieron contra tu pueblo malvados designios, * y han maquinado contra tus santos. 82:5 Venid, dijeron, y borremos esa gente de la lista de las naciones, * y no quede más memoria del nombre de Israel. 82:6 Por este motivo todos unánimes se hancoligado; * a una se han confederado contra ti los idumeos y los ismaelitas, 82:8 Moab y los agarenos, Gebal, Amón y Amalec, * los filisteos con los tirios. 82:9 Se unió también con ellos el asirio, * y se hizo auxiliador de los hijos de Lot. 82:10 Pero Tú, Señor, haz con ellos lo que con los madianitas y con Sísara, * lo mismo que con Jabín en el torrente de Cisón. 82:11 Perecieron ellos en Endor; * vinieron a parar a ser estiércol para la tierra. 82:12 Trata a sus caudillos como a Oreb y Zeb, * y como a Zebee y a Salmana, 82:13 A todos sus príncipes, * los cuales han dicho: Apoderémonos del santuario de Dios como heredad que nos pertenece. 82:14 Agítalos, ¡oh Dios mío!, como a una rueda, * o como la hojarasca al soplo del viento; 82:15 Como fuego que abrasa una selva, * cual llama que devora los montes, 82:16 Así los perseguirás con el soplo de tu tempestad, * y en medio de tu ira los aterrarás. 82:17 Cubre sus rostros de ignominia; * que así, ¡oh Señor!, reconocerán tu Nombre. 82:18 Que se avergüencen, y sean conturbados para siempre; * queden confundidos, y perezcan. 82:19 Y conozcan que tu nombre es el Señor, * y que sólo Tú eres el Altísimo en toda la tierra. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Señor, no te estés callado, que tus enemigos levantan la cabeza. ℣. Emítte Agnum, Dómine, Dominatórem terræ. ℟. De Petra desérti ad montem fíliæ Sion. ℣. Señor, envía el Cordero, rey de la tierra. ℟. Desde las peñas del desierto al Monte de Sion. Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: ℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem: ℟. Sed líbera nos a malo. Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen. Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores: ℣. No nos dejes caer en tentación: ℟. Mas líbranos del mal. Absolución. Que nos auxilie la clemencia y misericordia de aquel que vive y reina con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén. ℣. Iube, Dómine, benedícere. Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen. Lectio 1 Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam Luc 1:39-47 In illo témpore: Exsúrgens María ábiit in montána cum festinatióne in civitátem Iuda: et intrávit in domum Zacharíæ, et salutávit Elísabeth. Et réliqua. Homilía sancti Ambrósii Epíscopi Lib. 2 in Luc. cap. 1 post init. Morále est ómnibus, ut qui fidem éxigunt, fidem ástruant. Et ídeo Angelus, cum abscóndita nuntiáret, ut fidem astrúeret exémplo, senióris féminæ sterilísque concéptum Vírgini Maríæ nuntiávit: ut possíbile Deo omne, quod ei placúerit, asséreret. Ubi audívit hoc María, non quasi incrédula de oráculo, nec quasi incérta de nuntio, nec quasi dúbitans de exémplo, sed quasi læta pro voto, religiósa pro offício, festína pro gáudio, in montána perréxit. Quo enim iam Deo plena, nisi ad superióra cum festinatióne conténderet? Nescit tarda molímina Sancti Spíritus grátia. ℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis. ℟. Deo grátias. ℟. Emítte Agnum, Dómine, Dominatórem terræ, * De Petra desérti ad montem fíliæ Sion. ℣. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam, et salutáre tuum da nobis. ℟. De Petra desérti ad montem fíliæ Sion. ℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición. Bendición. Que la lectura del Evangelio nos salve y nos proteja. Amén. Lectura 1 Lectura del santo Evangelio según San Lucas Lc 1:39-47 En aquel tiempo: Partió María y se fue apresuradamente a las montañas, a una ciudad de Judá, y entrando en la casa de Zacarías, saludó a Isabel. Y lo que sigue. Homilía de San Ambrosio Libro 2 sobre San Lucas, cap. 1, después del principio. Es razonable que los que exigen fe, demuestren que la merecen. Por lo que el Ángel, al anunciar el misterio a la Virgen María, a fin de convencerla mediante un ejemplo, le anunció la concepción hecha en una mujer anciana y estéril, para demostrar que nada es imposible a Dios de cuanto le pluguiere. Luego que María oyó esto, no como incrédula, ni con duda de lo que se le anunciaba, ni del ejemplo que se le proponía, sino alegre por la promesa, religiosa en el cumplimiento del deber, presto partió gozosa para las montañas; ¿a dónde había de ir la que estaba llena de Dios, sino a lo más elevado? La gracia del Espíritu Santo, a la verdad, desconoce la tardanza. ℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros. ℟. Demos gracias a Dios. ℟. Envía, Señor, al Cordero Dominador de la tierra, * De la Piedra del desierto al monte de la hija de Sion. ℣. Muéstranos, Señor, tu misericordia y danos tu salvación. ℟. De la Piedra del desierto al monte de la hija de Sion. ℣. Iube, Dómine, benedícere. Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen. Lectio 2 Díscite et vos, sanctæ mulíeres, sedulitátem, quam ℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición. Bendición. Que la ayuda de Dios nos acompañe siempre. Amén. Lectura 2 Aprended vosotras, santas mujeres, los cuidados que prægnántibus debeátis exhibére cognátis. Maríam, quæ ante sola in íntimis penetrálibus versabátur, non a público virginitátis pudor, non ab stúdio aspéritas móntium, non ab offício prolíxitas itíneris retardávit. In montána Virgo cum festinatióne, Virgo offícii memor, iniúriæ ímmemor, afféctu urgénte non sexu, relícta perréxit domo. Díscite, vírgines, non circumcursáre per aliénas ædes, non demorári in platéis, non áliquos in público miscére sermónes. María in domo sera, festína in público, mansit apud cognátam suam tribus ménsibus. ℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis. ℟. Deo grátias. ℟. Roráte, cæli, désuper, et nubes pluant iustum: * Aperiátur terra, et gérminet Salvatórem. ℣. Emítte Agnum, Dómine, Dominatórem terræ, de Petra desérti ad montem fíliæ Sion. ℟. Aperiátur terra, et gérminet Salvatórem. debéis a vuestras parientas en casos semejantes. A María, que moraba, en el recogimiento más íntimo, el pudor de la virginidad no la retrajo de presentarse en público, ni la aspereza de las montañas de dar satisfacción a su celo, ni la distancia, del cumplimiento de su deber. La Virgen partió presurosa a las montañas; la Virgen, conocedora de sus deberes, no haciendo caso de las dificultades, atendiendo más al afecto que a la debilidad de su sexo, dejó su casa. Aprended, vírgenes, a no discurrir por las casas de los extraños, a no entreteneros en las plazas, a apartaros de las habladurías callejeras. María, amante de su casa, ansiosa cuando salía fuera, permaneció tres meses con su parienta. ℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros. ℟. Demos gracias a Dios. ℟. ¡Oh cielos! derramad desde lo alto vuestro rocío, y lluevan las nubes al justo: * Que se abra la tierra y brote al Salvador, ℣. Envía, Señor, al Cordero Dominador de la tierra, de la Piedra del desierto al monte de la hija de Sion. ℟. Que se abra la tierra y brote al Salvador. ℣. Iube, Dómine, benedícere. Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen. Lectio 3 Didicístis, vírgines, pudórem Maríæ: díscite humilitátem. Venit propínqua ad próximam, iúnior ad seniórem: nec solum venit, sed étiam prior salutávit. Decet enim, ut quanto cástior virgo, tanto humílior sit. Nóverit deférre senióribus. Sit magístra humilitátis, in qua est proféssio castitátis. Est et causa pietátis, est étiam norma doctrínæ. Contuéndum est enim, quia supérior venit ad inferiórem, ut inférior adiuvétur: María ad Elísabeth, Christus ad Ioánnem. ℣. Tu autem, Dómine, miserérenobis. ℟. Deo grátias. ℟. Germinavérunt campi erémi germen odóris Israël: quia ecce Deus noster cum virtúte véniet, * Et splendor eius cum eo. ℣. Ex Sion spécies decóris eius: Deus noster maniféste véniet. ℟. Et splendor eius cum eo. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Et splendor eius cum eo. ℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición. Bendición. Que el Rey de los ángeles nos agregue a los ciudadanos del cielo. Amén. Lectura 3 Habéis aprendido, vírgenes, el pudor de María; aprended ahora su humildad. Visita la parienta a la parienta, la más joven a la anciana, y no sólo la visita, sino que se anticipa a saludarla. Es muy conveniente que una virgen sea tanto más humilde cuanto es más casta. Aprenda a venerar a las más ancianas. Debe ser maestra de humildad, aquella que profesa la castidad. Este ejemplo nos ofrece un modelo de piedad y una norma de doctrina. Advirtamos cómo el superior viene a ayudar al inferior: María a Isabel; Cristo a Juan. ℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros. ℟. Demos gracias a Dios. ℟. Los campos del desierto se cubrieron de verdor odorífero para Israel; porque he aquí que nuestro Dios vendrá con su poder, * Y su resplandor con Él. ℣. De Sion viene el resplandor de su belleza: nuestro Dios viene visiblemente. ℟. Y su resplandor con Él. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Y su resplandor con Él. Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint. El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte. Oratio {ex Proprio de Tempore} ℣. Dómine, exáudi oratiónem meam. Oración {del Propio del Tiempo} ℣. Señor, escucha mi oración. https://www.divinumofficium.com/cgi-bin/horas/Pofficium.pl?date1=12-22-2023&caller=0&command=prayLaudes&version=Rubrics%201960%20-%201960&testmode=regular&lang2=Espanol&votive= https://www.divinumofficium.com/cgi-bin/horas/Pofficium.pl?date1=12-22-2023&caller=0&command=prayLaudes&version=Rubrics%201960%20-%201960&testmode=regular&lang2=Espanol&votive= ℟. Et clamor meus ad te véniat. Orémus. Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut hi, qui in tua pietáte confídunt, ab omni cítius adversitáte liberéntur: Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum. ℟. Amen. ℟. Y llegue a ti mi clamor. Oremos. Despierta tu poder, Señor, y ven a salvarnos; para que cuantos confían en tu amor pronto sean liberados de todo mal. Tú que vives y reinas con el Padre en la unidad del Espíritu Santo y eres Dios por los siglos de los siglos. ℟. Amén. Conclusio ℣. Dómine, exáudi oratiónem meam. ℟. Et clamor meus ad te véniat. ℣. Benedicámus Dómino. ℟. Deo grátias. ℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace. ℟. Amen. Conclusión ℣. Señor, escucha mi oración. ℟. Y llegue a ti mi clamor. ℣. Bendigamos al Señor. ℟. Demos gracias a Dios. ℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz. ℟. Amén. Ad Laudes Incipit ℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde. ℟. Dómine, ad adiuvándum me festína. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia. Rito de entrada ℣. Dios ✠ mío, ven en mi auxilio. ℟. Señor, date prisa en socorrerme. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Aleluya. Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Psalterio secundum diem} Ant. Constántes estóte, * vidébitis auxílium Dómini super vos. Psalmus 50 [1] 50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam. 50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam. 50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me. 50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper. 50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris. 50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea. 50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi. 50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor. 50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta. Salmos {Laudes:2 Salmos y antífonas del Salterio del día correspondiente} Ant. Estaos quedos * y veréis la salvación del Señor con vosotros. Salmo 50 [1] 50:2 Misericordia, Dios mío, * por tu bondad, 50:3 Por tu inmensa compasión * borra mi culpa; 50:4 Lava del todo mi delito, * limpia mi pecado. 50:5 Pues yo reconozco mi culpa, * tengo siempre presente mi pecado: 50:6 Contra ti, contra ti solo pequé, cometí la maldad que aborreces. * En la sentencia tendrás razón, en el juicio resultarás inocente. 50:7 Mira, en la culpa nací, * pecador me concibió mi madre. 50:8 Te gusta un corazón sincero, * y en mi interior me inculcas sabiduría. 50:9 Rocíame con el hisopo: quedaré limpio; * lávame: quedaré más blanco que la nieve. 50:10 Hazme oír el gozo y la alegría, * que se alegren los huesos quebrantados. 50:11 Aparta de mi pecado tu vista, * borra en mí toda culpa. 50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele. 50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis. 50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me. 50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me. 50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur. 50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam. 50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam. 50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis. 50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies. 50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem. 50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Constántes estóte, vidébitis auxílium Dómini super vos. 50:12 Oh Dios, crea en mí un corazón puro, * renuévame por dentro con espíritu firme; 50:13 No me arrojes lejos de tu rostro, * no me quites tu santo espíritu. 50:14 Devuélveme la alegría de tu salvación, * afiánzame con espíritu generoso: 50:15 Enseñaré a los malvados tus caminos, * los pecadores volverán a ti. 50:16 Líbrame de la sangre, ¡oh Dios!, Dios, Salvador mío, * y cantará mi lengua tu justicia. 50:17 Señor, me abrirás los labios, * y mi boca proclamará tu alabanza. 50:18 Los sacrificios no te satisfacen: * si te ofreciera un holocausto, no lo querrías. 50:19 Mi sacrificio es un espíritu quebrantado; * un corazón quebrantado y humillado, Tú no lo desprecias. 50:20 Señor, por tu bondad, favorece a Sión, * reconstruye las murallas de Jerusalén: 50:21 Entonces aceptarás los sacrificios rituales, ofrendas y holocaustos, * sobre tu altar se inmolarán novillos. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Estaos quedos y veréis la salvación del Señor con vosotros. Ant. Ad te, Dómine, * levávi ánimam meam: veni, et éripe me, Dómine, ad te confúgi. Psalmus 142 [2] 142:1 Dómine, exáudi oratiónem meam: áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua: * exáudi me in tua iustítia. 142:2 Et non intres in iudícium cum servo tuo: * quia non iustificábitur in conspéctu tuo omnis vivens. 142:3 Quia persecútus est inimícus ánimam meam: * humiliávit in terra vitam meam. 142:4 Collocávit me in obscúris sicut mórtuos sǽculi: * et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum. 142:5Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum meditábar. 142:6 Expándi manus meas ad te: * ánima mea sicut terra sine aqua tibi. 142:7 Velóciter exáudi me, Dómine: * defécit spíritus meus. 142:7 Non avértas fáciem tuam a me: * et símilis ero descendéntibus in lacum. 142:8 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam: * quia in te sperávi. 142:8 Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: * quia ad te levávi ánimam meam. 142:9 Éripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: * doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es Ant. A ti, Señor, * levanto mi alma: ven y líbrame, Señor, que me refugio en ti. Salmo 142 [2] 142:1 Señor, escucha mi oración; Tú, que eres fiel, atiende a mi súplica; * Tú, que eres justo, escúchame. 142:2 No llames a juicio a tu siervo, * pues ningún hombre vivo es inocente frente a ti. 142:3 El enemigo me persigue a muerte, * empuja mi vida al sepulcro, 142:4 Me confina a las tinieblas como a los muertos ya olvidados. * Mi aliento desfallece, mi corazón dentro de mí está yerto. 142:5 Recuerdo los tiempos antiguos, medito todas tus acciones, * considero las obras de tus manos 142:6 Y extiendo mis brazos hacia ti: * tengo sed de ti como tierra reseca. 142:7 Escúchame enseguida, Señor, * que me falta el aliento. 142:7 No me escondas tu rostro, * igual que a los que bajan a la fosa. 142:8 En la mañana hazme escuchar tu gracia, * ya que confío en ti. 142:8 Indícame el camino que he de seguir, * pues levanto mi alma a ti. 142:9 Líbrame del enemigo, Señor, que me refugio en ti. * Enséñame a cumplir tu voluntad, ya que Tú eres mi Dios. 142:10 Tu espíritu, que es bueno, me guíe por tierra llana. tu. 142:10 Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: * propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, in æquitáte tua. 142:11 Edúces de tribulatióne ánimam meam: * et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos. 142:12 Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam: * quóniam ego servus tuus sum. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: veni, et éripe me, Dómine, ad te confúgi. * Por tu nombre, Señor, consérvame vivo; 142:11 Por tu clemencia, sácame de la angustia. * Por tu gracia, destruye a mis enemigos, 142:12 Aniquila a todos los que me acosan, * que siervo tuyo soy. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. A ti, Señor, levanto mi alma: ven y líbrame, Señor, que me refugio en ti. Ant. Veni, Dómine, * et noli tardáre: reláxa facínora plebi tuæ Israël. Psalmus 84 [3] 84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Iacob. 84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum. 84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ. 84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis. 84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem? 84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te. 84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis. 84:9 Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam. 84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor. 84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra. 84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * iustítia, et pax osculátæ sunt. 84:12 Véritas de terra orta est: * et iustítia de cælo prospéxit. 84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum. 84:14 Iustítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Veni, Dómine, et noli tardáre: reláxa facínora plebi tuæ Israël. Ant. Ven, Señor, * y no tardes: afloja las ataduras de tu pueblo Israel. Salmo 84 [3] 84:2 Señor, has sido bueno con tu tierra, * has restaurado la suerte de Jacob, 84:3 Has perdonado la culpa de tu pueblo, * has sepultado todos sus pecados, 84:4 Has reprimido tu cólera, * has frenado el incendio de tu ira. 84:5 Restáuranos, Dios salvador nuestro; * cesa en tu rencor contra nosotros. 84:6 ¿Vas a estar siempre enojado, * o a prolongar tu ira de edad en edad? 84:7 ¿No vas a devolvernos la vida, * para que tu pueblo se alegre contigo? 84:8 Muéstranos, Señor, tu misericordia * y danos tu salvación. 84:9 Voy a escuchar lo que dice el Señor: * «Dios anuncia la paz a su pueblo 84:9 Y a sus amigos * y a los que se convierten de corazón». 84:10 La salvación está ya cerca de sus fieles, * y la gloria habitará en nuestra tierra; 84:11 La misericordia y la fidelidad se encuentran, * la justicia y la paz se besan; 84:12 La fidelidad brota de la tierra, * y la justicia mira desde el cielo; 84:13 El Señor nos dará la lluvia, * y nuestra tierra dará su fruto. 84:14 La justicia marchará ante Él, * la salvación seguirá sus pasos. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Ven, Señor, y no tardes: afloja las ataduras de tu pueblo Israel. Ant. Deus a Líbano véniet, * et splendor eius sicut lumen erit. Canticum Habacuc [4] Hab 3:2-33 Ant. Vendrá Dios del Líbano, su resplandor será como la luz. Cántico de Habacuc [4] Hab 3, 2-19 3:2 Dómine, audívi auditiónem tuam, * et tímui. 3:3 Dómine, opus tuum, * in médio annórum vivífica illud: 3:4 In médio annórum notum fácies: * cum irátus fúeris, misericórdiæ recordáberis. 3:5 Deus ab Austro véniet, * et sanctus de monte Pharan: 3:6 Opéruit cælos glória eius: * et laudis eius plena est terra. 3:7 Splendor eius ut lux erit: * córnua in mánibus eius: 3:8 Ibi abscóndita est fortitúdo eius: * ante fáciem eius ibit mors. 3:9 Et egrediétur diábolus ante pedes eius. * Stetit, et mensus est terram. 3:10 Aspéxit, et dissólvit gentes: * et contríti sunt montes sǽculi. 3:11 Incurváti sunt colles mundi, * ab itinéribus æternitátis eius. 3:12 Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ, * turbabúntur pelles terræ Mádian. 3:13 Numquid in flumínibus irátus es, Dómine? * aut in flumínibus furor tuus? vel in mari indignátio tua? 3:14 Qui ascéndes super equos tuos: * et quadrígæ tuæ salvátio. 3:15 Súscitans suscitábis arcum tuum: * iuraménta tríbubus quæ locútus es. 3:16 Flúvios scindes terræ: vidérunt te, et doluérunt montes: * gurges aquárum tránsiit. 3:17 Dedit abýssus vocem suam: * altitúdo manus suas levávit. 3:18 Sol, et luna stetérunt in habitáculo suo, * in luce sagittárum tuárum, ibunt in splendóre fulgurántis hastæ tuæ. 3:19 In frémitu conculcábis terram: * et in furóre obstupefácies gentes. 3:20 Egréssus es in salútem pópuli tui: * in salútem cum Christo tuo. 3:21 Percussísti caput de domo ímpii: * denudásti fundaméntum eius usque ad collum. 3:22 Maledixísti sceptris eius, cápiti bellatórum eius, * veniéntibus ut turbo ad dispergéndum me. 3:23 Exsultátio eórum * sicut eius, qui dévorat páuperem in abscóndito. 3:24 Viam fecísti in mari equis tuis, * in luto aquárum multárum. 3:25 Audívi, et conturbátus est venter meus: * a voce contremuérunt lábia mea. 3:26 Ingrediátur putrédo in óssibus meis, * et subter me scáteat. 3:27 Ut requiéscam in die tribulatiónis: * ut ascéndam ad pópulum accínctum nostrum. 3:28 Ficus enim non florébit: * et non erit germen in víneis. 3:29 Mentiétur opus olívæ: * et arva non áfferent cibum. 3:30 Abscindétur de ovíli pecus: * et non erit arméntum in præsépibus. 3:31 Ego autem in Dómino gaudébo: * et exsultábo in 3:2 Señor, he oído tu fama, * me ha impresionado tu obra. 3:3 En medio de los años, * realízala; 3:4 En medio de los años, manifiéstala; * en el terremoto,acuérdate de la misericordia. 3:5 El Señor viene de Temán; * el Santo, del monte Farán: 3:6 Su resplandor eclipsa el cielo, * la tierra se llena de su alabanza; 3:7 Su brillo es como el día, * su mano destella velando su poder. 3:8 Ante Él marcha la Peste, * la Fiebre sigue sus pasos. 3:9 Se detiene, y tiembla la tierra, * mira, y dispersa a las naciones. 3:10 Se desmoronan las viejas montañas, * se prosternan los collados primordiales, los caminos primordiales, ante Él. 3:12 Agobiadas veo las tiendas de Cusán, * sacudidas las lonas de Madián. 3:13 ¿Es que arde, Señor, contra los ríos, * contra los ríos tu cólera, contra el mar tu furor, 3:14 Cuando montas tus caballos, * tu carro victorioso? 3:15 Despiertas y alertas tu arco, * está llena de flechas tu aljaba. 3:16 Hiendes con torrentes el suelo, al verte se retuercen los montes, * pasa una tromba de agua, 3:17 El océano alza su fragor, * levanta sus brazos a lo alto. 3:18 Sol y luna se detienen en su morada, * a la luz de tus flechas que cruzan, al brillo del relámpago de tu lanza. 3:19 Caminas airado por la tierra, * pisoteas furioso a las naciones. 3:20 Sales a salvar a tu pueblo, * a salvar a tu ungido; 3:21 Aplastas al cabecilla de los malvados, * lo despojas de pies a cabeza. 3:22 Con sus propios dardos traspasas la cabeza a sus huestes, * que me atacan para destrozarme, 3:23 Exultantes * como quien va a devorar a un indefenso a escondidas. 3:24 Pisas el mar con tus caballos, * revolviendo las aguas del océano. 3:25 Lo escuché y temblaron mis entrañas, * al oírlo se estremecieron mis labios; 3:26 Me entró un escalofrío por los huesos, * vacilaban mis piernas al andar; 3:27 Gimo ante el día de angustia * que sobreviene al pueblo que nos oprime. 3:28 Aunque la higuera no echa yemas * y las viñas no tienen fruto, 3:29 Aunque el olivo olvida su aceituna * y los campos no dan cosechas, 3:30 Aunque se acaban las ovejas del redil, * y no quedan vacas en el establo, 3:31 Yo exultaré con el Señor, * me gloriaré en Dios mi salvador. 3:32 El Señor soberano es mi fuerza, * Él me da piernas Deo Iesu meo. 3:32 Deus Dóminus fortitúdo mea: * et ponet pedes meos quasi cervórum. 3:33 Et super excélsa mea dedúcet me victor * in psalmis canéntem. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Deus a Líbano véniet, et splendor eius sicut lumen erit. de gacela y me hace caminar por las alturas. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Vendrá Dios del Líbano, su resplandor será como la luz. Ant. Ego autem * ad Dóminum aspíciam, et exspectábo Deum Salvatórem meum. Psalmus 147 [5] 147:1 Lauda, Ierúsalem, Dóminum: * lauda Deum tuum, Sion. 147:2 Quóniam confortávit seras portárum tuárum: * benedíxit fíliis tuis in te. 147:3 Qui pósuit fines tuos pacem: * et ádipe fruménti sátiat te. 147:4 Qui emíttit elóquium suum terræ: * velóciter currit sermo eius. 147:5 Qui dat nivem sicut lanam: * nébulam sicut cínerem spargit. 147:6 Mittit crystállum suam sicut buccéllas: * ante fáciem frígoris eius quis sustinébit? 147:7 Emíttet verbum suum, et liquefáciet ea: * flabit spíritus eius, et fluent aquæ. 147:8 Qui annúntiat verbum suum Iacob: * iustítias, et iudícia sua Israël. 147:9 Non fecit táliter omni natióni: * et iudícia sua non manifestávit eis. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant. Ego autem ad Dóminum aspíciam, et exspectábo Deum Salvatórem meum. Ant. Mas yo * esperaré en el Señor, esperaré en el Dios de mi salvación. Salmo 147 [5] 147:1 Glorifica al Señor, Jerusalén; * alaba a tu Dios, Sión: 147:2 Que ha reforzado los cerrojos de tus puertas, * y ha bendecido a tus hijos dentro de ti; 147:3 Ha puesto paz en tus fronteras, * te sacia con flor de harina. 147:4 Él envía su mensaje a la tierra, * y su palabra corre veloz; 147:5 Manda la nieve como lana, * esparce la escarcha como ceniza; 147:6 Hace caer el hielo como migajas * y con el frío congela las aguas; 147:7 Envía una orden, y se derriten; * sopla su aliento, y corren. 147:8 Anuncia su palabra a Jacob, * sus decretos y mandatos a Israel; 147:9 Con ninguna nación obró así, * ni les dio a conocer sus mandatos. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Mas yo esperaré en el Señor, esperaré en el Dios de mi salvación. Capitulum Hymnus Versus {ex Psalterio secundum diem} Isa 2:3 Veníte, et ascendámus ad montem Dómini, et ad domum Dei Iacob, et docébit nos vias suas, et ambulábimus in sémitis eius: quia de Sion exíbit lex, et verbum Dómini de Ierúsalem. ℟. Deo grátias. Hymnus En clara vox redárguit Obscúra quæque, pérsonans: Procul fugéntur sómnia, Ab alto Iesus prómicat. Mens iam resúrgat, tórpida, Capítulo Himno Verso {del Salterio del día correspondiente} Is 2:3 Venid, subamos al monte del Señor, a la casa del Dios de Jacob. Él nos instruirá en sus caminos y marcharemos por sus sendas; porque de Sión saldrá la ley, la palabra del Señor de Jerusalén. ℟. Demos gracias a Dios. Himno Oíd la voz que sonora nuestra indolencia reprende: desechad sueño y pereza: Jesus brilla en el Oriente. Rompa ya el alma los lazos Non ámplius iacens humi: Sidus refúlget iam novum, Ut tollat omne nóxium. En Agnus ad nos míttitur Laxáre gratis débitum: Omnes simul cum lácrimis Precémur indulgéntiam. Ut cum secúndo fúlserit, Metúque mundum cínxerit, Non pro reátu púniat, Sed nos pius tunc prótegat. Virtus, honor, laus, glória Deo Patri cum Fílio, Sancto simul Paráclito, In sæculórum sǽcula. Amen. ℣. Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini. ℟. Rectas fácite sémitas eius. que en la tierra la detienen: para librarnos de culpas nueva estrella resplandece. Ved al Cordero sin mancha, que a rescatarnos se ofrece: impetremos su indulgencia, pidámosle humildemente: Que cuando venga de nuevo a juzgar todas las gentes, no nos castigue culpables, mas nos proteja clemente. A Dios Padre y a Dios Hijo, honor y gloria perenne, con el Paráclito Santo, por siglos y eternamente. Amén. ℣. Una voz grita en el desierto: preparad el camino del Señor. ℟. Allanad sus senderos. Canticum: Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore} Ant. Ex quo facta est * vox salutatiónis tuæ in áuribus meis, exsultávit in gáudio infans in útero meo, allelúia. Canticum Zachariæ Luc. 1:68-79 1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ: 1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui. 1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius: 1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos. 1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti. 1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis: 1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi. 1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris. 1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius: 1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum: 1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto: 1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. ℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Canticum: Benedictus {Antífona del Propio del Tiempo} Ant. En cuanto tu saludo * llegó a mis oídos, la criatura saltó de alegría en mi vientre. Aleluya.Cántico de Zacarías Luc 1, 68-79 1:68 Bendito ✠ sea el Señor, Dios de Israel, porque ha visitado y redimido a su pueblo, 1:69 Suscitándonos una fuerza de salvación en la casa de David, su siervo, 1:70 Según lo había predicho desde antiguo por boca de sus santos profetas. 1:71 Es la salvación que nos libra de nuestros enemigos y de la mano de todos los que nos odian; 1:72 Realizando la misericordia que tuvo con nuestros padres, recordando su santa alianza 1:73 Y el juramento que juró a nuestro padre Abrahán. 1:74 Para concedernos que, libres de temor, arrancados de la mano de los enemigos, le sirvamos 1:75 Con santidad y justicia, en su presencia, todos nuestros días. 1:76 Y a ti, niño, te llamarán profeta del Altísimo, porque irás delante del Señor a preparar sus caminos, 1:77 Anunciando a su pueblo la salvación, el perdón de sus pecados 1:78 Por la entrañable misericordia de nuestro Dios, nos visitará el sol que nace de lo alto, 1:79 Para iluminar a los que viven en tinieblas y en sombra de muerte, para guiar nuestros pasos por el camino de la paz. ℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. ℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén. Ant. Ex quo facta est vox salutatiónis tuæ in áuribus meis, exsultávit in gáudio infans in útero meo, allelúia. Ant. En cuanto tu saludo llegó a mis oídos, la criatura saltó de alegría en mi vientre. Aleluya. Preces Feriales {habentur} Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison. « Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: » Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: ℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem: ℟. Sed líbera nos a malo. ℣. Ego dixi: Dómine, miserére mei. ℟. Sana ánimam meam quia peccávi tibi. ℣. Convértere, Dómine, úsquequo? ℟. Et deprecábilis esto super servos tuos. ℣. Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos. ℟. Quemádmodum sperávimus in te. ℣. Sacerdótes tui induántur iustítiam. ℟. Et sancti tui exsúltent. ℣. Orémus pro beatíssimo Papa nostro N. ℟. Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra, et non tradat eum in ánimam inimicórum eius. ℣. Orémus et pro Antístite nostro N. ℟. Stet et pascat in fortitúdine tua, Dómine, in sublimitáte nóminis tui. Romæ præcedens Versus cum suo Responsorio omittitur; alibi vero ad litteram N. ab omnibus nomen diœcesani Episcopi exprimatur, Vacante Apostolica vel Episcopali Sede, alteruter vel uterque respectivus Versus cum suo Responsorio præteritur. ℣. Dómine, salvum fac regem. ℟. Et exáudi nos in die, qua invocavérimus te. ℣. Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ. ℟. Et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum. ℣. Meménto Congregatiónis tuæ. ℟. Quam possedísti ab inítio. ℣. Fiat pax in virtúte tua. ℟. Et abundántia in túrribus tuis. ℣. Orémus pro benefactóribus nostris. ℟. Retribúere dignáre, Dómine, ómnibus, nobis bona faciéntibus propter nomen tuum, vitam ætérnam. Amen. ℣. Orémus pro fidélibus defúnctis. ℟. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine, et lux perpétua lúceat eis. ℣. Requiéscant in pace. ℟. Amen. ℣. Pro frátribus nostris abséntibus. ℟. Salvos fac servos tuos, Deus meus, sperántes in te. ℣. Pro afflíctis et captívis. ℟. Líbera eos, Deus Israël, ex ómnibus tribulatiónibus suis. ℣. Mitte eis, Dómine, auxílium de sancto. ℟. Et de Sion tuére eos. Preces Feriales {incluido} Señor, ten piedad. Cristo, ten piedad. Señor, ten piedad. Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores: ℣. No nos dejes caer en tentación: ℟. Mas líbranos del mal. ℣. Yo dije: «Señor, ten misericordia». ℟. Sáname porque he pecado contra ti. ℣. Vuélvete, Señor, ¿hasta cuándo? ℟. Ten compasión de tus siervos. ℣. Que tu misericordia, Señor, venga sobre nosotros. ℟. Como lo esperamos de ti. ℣. Que tus sacerdotes se vistan de gala. ℟. Y que tus fieles vitoreen. ℣. Oremos por nuestro Santo Padre, el Papa N. ℟. El Señor lo guarde y lo conserve en vida para que sea dichoso en la tierra y no lo entregue a la saña de sus enemigos. ℣. Oremos por nuestro Obispo N. ℟. Que apaciente con tu poder, Señor, para gloria de tu nombre. Los dos versos que anteceden con su Responsorio se omiten en Roma; en los demás lugares en vez de la letra N. exprésese por todos el nombre del Obispo diocesano. Estando vacante la Sede Apostólica o Episcopal, omítase el Verso correspondiente, con su Responsorio. ℣. Señor, salva al Rey. ℟. Y escúchanos cuando te invocamos. ℣. Salva a tu pueblo, Señor y bendice a tu heredad. ℟. Sé su Pastor y llévalos siempre. ℣. Acuérdate de tu Iglesia. ℟. Que adquiriste desde antiguo. ℣. Haya paz dentro de tus muros. ℟. Seguridad en tus palacios. ℣. Oremos por nuestros bienhechores. ℟. Por amor de tu nombre, Señor, recompensa a todos nuestros bienhechores con la vida eterna. Amén. ℣. Oremos por los fieles difuntos. ℟. Señor, dales el descanso eterno y brille sobre ellos la luz eterna. ℣. Los fieles difuntos descansen en paz. ℟. Amén. ℣. Por nuestros hermanos ausentes. ℟. Salva, ¡Oh Dios!, a tus siervos, que confían en ti. ℣. Por los oprimidos y los prisioneros. ℟. Líbralos, ¡Oh Dios de Israel!, de todos sus sufrimientos. ℣. Envíales tu auxilio desde el santuario. ℟. Defiéndelos desde Sión. ℣. Señor, Dios de los ejércitos, restáuranos. ℣. Dómine, Deus virtútum, convérte nos. ℟. Et osténde fáciem tuam, et salvi érimus. ℣. Exsúrge, Christe, ádiuva nos. ℟. Et líbera nos propter nomen tuum. ℣. Dómine, exáudi oratiónem meam. ℟. Et clamor meus ad te véniat. ℟. Que brille tu rostro y nos salve. ℣. Levántate, Cristo, ven en nuestra ayuda. ℟. Líbranos por tu nombre. ℣. Señor, escucha mi oración. ℟. Y llegue a ti mi clamor. Oratio {ex Proprio de Tempore} secunda 'Domine, exaudi' omittitur Orémus. Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut hi, qui in tua pietáte confídunt, ab omni cítius adversitáte liberéntur: Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum. ℟. Amen. Oración {del Propio del Tiempo} El segundo «Señor, escucha» no se dice. Oremos. Despierta tu poder, Señor, y ven a salvarnos; para que cuantos confían en tu amor pronto sean liberados de todo mal. Tú que vives y reinas con el Padre en la unidad del Espíritu Santo y eres Dios por los siglos de los siglos. ℟. Amén. Conclusio ℣. Dómine, exáudi oratiónem meam. ℟. Et clamor meus ad te véniat. ℣. Benedicámus Dómino. ℟. Deo grátias. ℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace. ℟. Amen. Conclusión ℣. Señor, escucha mi oración. ℟. Y llegue a ti mi clamor. ℣. Bendigamos al Señor. ℟. Demos gracias a Dios. ℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz. ℟. Amén. L.D.V.M A.M.D.G Grupo de WhatsApp para aprender a rezar el Breviarium Romanum tradicional. Link de ingreso: https://chat.whatsapp.com/FNqSq635bzgDw5zMpj7GVC Grupo 2 https://chat.whatsapp.com/Ead4zUNSYoE9nHgueZvxtR Si no funciona solicitar ingreso al +5491158299334 https://nunquamreformata.blogspot.com/ https://chat.whatsapp.com/FNqSq635bzgDw5zMpj7GVC https://chat.whatsapp.com/Ead4zUNSYoE9nHgueZvxtR https://nunquamreformata.blogspot.com/ Ad Matutinum Ad Laudes
Compartir