Logo Studenta

1 Maitines y Laudes-Feria VI Quattuor Temporum Adventus

¡Este material tiene más páginas!

Vista previa del material en texto

Feria VI Quattuor Temporum Adventus 
II. Classis 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ad Matutinum 
Incipit 
℣. Dómine, lábia + mea apéries. 
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam. 
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde. 
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína. 
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
Allelúia. 
Rito de entrada 
℣. Señor, ábreme + los labios. 
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza. 
℣. Dios ✠ mío, ven en mi auxilio. 
℟. Señor, date prisa en socorrerme. 
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
Aleluya. 
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora} 
Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. 
Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. 
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári 
nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in 
psalmis iubilémus ei. 
Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. 
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus 
super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus 
plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines 
terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit. 
Ant. Veníte, adorémus. 
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam 
fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et 
procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui 
fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos 
autem pópulus eius, et oves páscuæ eius. 
Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. 
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda 
vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem 
tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, 
probavérunt et vidérunt ópera mea. 
Ant. Veníte, adorémus. 
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et 
dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt 
vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in 
réquiem meam. 
Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
Ant. Veníte, adorémus. 
Ant. Prope est iam Dóminus, * Veníte, adorémus. 
Invitatorio {Antífona del Salterio del Tiempo 
correspondiente} 
Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. 
Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. 
Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con 
júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. 
Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole 
gracias, y entonándole himnos con júbilo. 
Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. 
Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más 
grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene 
toda la extensión de la tierra, y suyos son los más 
encumbrados montes. 
Ant. Venid a adorarlo. 
Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de 
sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, 
adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la 
presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el 
Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él 
apacienta, y ovejas de su grey. 
Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. 
Hoy mismo, si oyereis su voz, guardaos de endurecer 
vuestros corazones, Como sucedió, dice el Señor, 
cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el 
desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me 
probaron, y vieron mis obras. 
Ant. Venid a adorarlo. 
Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra 
esta generación, y dije: Siempre está descarriado el 
corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis 
caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi 
reposo. 
Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
Ant. Venid a adorarlo. 
Ant. El Señor está cerca, * Venid a adorarlo. 
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora} 
Verbum supérnum, pródiens 
E Patris ætérni sinu, 
Qui natus orbi súbvenis, 
Labénte cursu témporis: 
 
Illúmina nunc péctora, 
Tuóque amóre cóncrema; 
Ut cor cadúca déserens 
Cæli volúptas ímpleat. 
 
Ut, cum tribúnal Iúdicis 
Damnábit igni nóxios, 
Et vox amíca débitum 
Vocábit ad cælum pios; 
 
Non esca flammárum nigros 
Volvámur inter túrbines, 
Vultu Dei sed cómpotes 
Cæli fruámur gáudiis. 
 
Patri, simúlque Fílio, 
Tibíque, Sancte Spíritus, 
Sicut fuit, sit iúgiter 
Sæclum per omne glória. 
Amen. 
Himno {del Salterio del Tiempo correspondiente} 
Divino Verbo engendrado 
del Padre Eterno en el seno, 
que por salvarnos naciste 
en la plenitud del tiempo. 
 
Ilumina ahora las mentes, 
e inflama en tu amor los pechos, 
que, desechando lo vano, 
llenen celestes deseos. 
 
Para que el día del juicio, 
aquella sentencia oyendo, 
que al fuego envia los malos 
y al cielo llama los buenos, 
 
No nos envuelvan las llamas 
en sus torbellinos negros; 
mas contemplando tu rostro, 
eterna dicha gocemos. 
 
Gloria al Padre, gloria al Hijo, 
y a Tí, Santo Paracleto, 
como lo fue, sea siempre, 
por los siglos sempiternos. 
Amén. 
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio 
secundum tempora} 
Nocturn I 
Salmos con lecturas {Antífonas del Salterio del Tiempo 
correspondiente} 
Nocturn I 
Ant. Suscitávit Dóminus * testimónium in Iacob: et 
legem pósuit in Israël. 
Psalmus 77(1-8) [1] 
77:1 Atténdite, pópule meus, legem meam: * inclináte 
aurem vestram in verba oris mei. 
77:2 Apériam in parábolis os meum: * loquar 
propositiónes ab inítio. 
77:3 Quanta audívimus et cognóvimus ea: * et patres 
nostri narravérunt nobis. 
77:4 Non sunt occultáta a fíliis eórum: * in generatióne 
áltera. 
77:4 Narrántes laudes Dómini, et virtútes eius: * et 
mirabília eius, quæ fecit. 
77:5 Et suscitávit testimónium in Iacob: * et legem 
pósuit in Israël. 
77:5 Quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea 
fíliis suis: * ut cognóscat generátio áltera. 
77:6 Fílii qui nascéntur, et exsúrgent, * et narrábunt fíliis 
suis. 
77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur 
óperum Dei: * et mandáta eius exquírant. 
77:8 Ne fiant sicut patres eórum: * generátio prava et 
exásperans. 
77:8 Generátio, quæ non diréxit cor suum: * et non est 
créditus cum Deo spíritus eius. 
Ant. El Señor estableció * una norma para Jacob, dio 
una ley a Israel. 
Salmo 77(1-8) [1] 
77:1 Escucha, pueblo mío, mi ley * y ten atentos tus 
oídos para percibir las palabras de mi boca. 
77:2 La abriré profiriendo parábolas; * diré cosas 
recónditas desde el principio del mundo, 
77:3 Las cuales las hemos oído y entendido, * y nos las 
contaron ya nuestros padres. 
77:4 No las ocultaremos a sus hijos; * lo contaremos a la 
futura generación; 
77:4 Publicaron las glorias del Señor, y los prodigios * y 
maravillas que había hecho. 
77:5 Él estableció alianza con Jacob * y dio la ley a 
Israel. 
77:5 Todo lo cual mandó a nuestros padres que lo 
hiciesen conocer a sus hijos, * para que lo sepan las 
generaciones venideras. 
77:6 Los hijos que nacerán y crecerán, * lo contarán a 
sus hijos. 
77:7 A fin de que pongan en Dios su esperanza, * y no se 
olviden de las obras de Dios y guarden con esmero sus 
mandamientos; 
77:8 Para que no sean como sus padres, * generación 
perversa y rebelde, 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Suscitávit Dóminus testimónium in Iacob: et 
legem pósuit in Israël. 
77:8 Generación que nunca tuvo recto su corazón, * ni 
su espíritu fiel a Dios. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. El Señor estableció una norma para Jacob, dio una 
ley a Israel. 
Ant. Coram pátribus eórum * fecit Deus mirabília. 
Psalmus 77(9-16) [2] 
77:9 Fílii Ephrem intendéntes et mitténtes arcum: * 
convérsi sunt in die belli. 
77:10 Non custodiérunt testaméntum Dei: * et in lege 
eius noluérunt ambuláre. 
77:11 Et oblíti sunt benefactórum eius: * et mirabílium 
eius quæ osténditeis. 
77:12 Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra 
Ægýpti: * in campo Táneos. 
77:13 Interrúpit mare, et perdúxit eos: * et státuit aquas 
quasi in utre. 
77:14 Et dedúxit eos in nube diéi: * et tota nocte in 
illuminatióne ignis. 
77:15 Interrúpit petram in erémo: * et adaquávit eos velut 
in abýsso multa. 
77:16 Et edúxit aquam de petra: * et dedúxit tamquam 
flúmina aquas. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Coram pátribus eórum fecit Deus mirabília. 
Ant. Hizo portentos * a vista de sus padres. 
Salmo 77(9-16) [2] 
77:9 Los hijos de Efraín, diestros en tender y disparar el 
arco, * volvieron las espaldas el día del combate. 
77:10 Habían faltado al pacto con Dios, * y no habían 
querido seguir su ley. 
77:11 Se olvidaron de sus beneficios, * y de las 
maravillas que obró a la vista de ellos. 
77:12 Delante de sus padres hizo portentos en la tierra de 
Egipto, * y en las llanuras de Tanis. 
77:13 Rompió el mar por medio, y los hizo pasar, * y 
contuvo las olas como muros. 
77:14 Y los fue guiando de día por medio de una nube, * 
y toda la noche con resplandor de fuego. 
77:15 En el desierto hendió una peña, * les dio para 
beber como un caudaloso río, 
77:16 Pues hizo brotar de una roca caudales de agua, * 
que corrieron a manera de ríos. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Hizo portentos a vista de sus padres. 
Ant. Iánuas cæli apéruit * Dóminus, et pluit illis manna 
ad manducándum. 
Psalmus 77(17-31) [3] 
77:17 Et apposuérunt adhuc peccáre ei: * in iram 
excitavérunt Excélsum in inaquóso. 
77:18 Et tentavérunt Deum in córdibus suis, * ut péterent 
escas animábus suis. 
77:19 Et male locúti sunt de Deo: * dixérunt: Numquid 
póterit Deus paráre mensam in desérto? 
77:20 Quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ: * et 
torréntes inundavérunt. 
77:20 Numquid et panem póterit dare, * aut paráre 
mensam pópulo suo? 
77:21 Ídeo audívit Dóminus, et dístulit: * et ignis 
accénsus est in Iacob, et ira ascéndit in Israël. 
77:22 Quia non credidérunt in Deo: * nec speravérunt in 
salutári eius: 
77:23 Et mandávit núbibus désuper: * et iánuas cæli 
apéruit. 
77:24 Et pluit illis manna ad manducándum: * et panem 
cæli dedit eis. 
77:25 Panem Angelórum manducávit homo, * cibária 
misit eis in abundántia. 
77:26 Tránstulit Austrum de cælo: * et indúxit in virtúte 
Ant. El Señor abrió * las compuertas del cielo, hizo 
llover sobre ellos maná. 
Salmo 77(17-31) [3] 
77:17 Ellos volvieron, sin embargo, a pecar contra Él. * 
En aquel árido desierto provocaron la ira del Altísimo; 
77:19 Y hablaron mal de Dios, y dijeron: * ¿Por ventura 
podrá Dios preparar una mesa en el desierto? 
77:20 Porque Él dio un golpe en la peña y salieron aguas, 
* y se formaron torrentes caudalosos, 
77:20 ¿Podrá también dar pan * y poner una mesa a su 
pueblo? 
77:21 Lo oyó el Señor, y se irritó, * se encendió el fuego 
de su cólera contra Jacob, y subió al punto su 
indignación contra Israel, 
77:22 Porque no creyeron a Dios * ni esperaron de Él la 
salud. 
77:23 Siendo así que dio orden a las nubes que tenían 
encima, * y abrió las puertas del cielo, 
77:24 Y les llovió el maná para comer, * dándoles pan 
del cielo. 
77:25 Pan de ángeles comió el hombre. * Les envió 
víveres en abundancia. 
77:26 Retiró del cielo el viento meridional, * y substituyó 
con su poder el ábrego. 
sua Áfricum. 
77:27 Et pluit super eos sicut púlverem carnes: * et sicut 
arénam maris volatília pennáta. 
77:28 Et cecidérunt in médio castrórum eórum: * circa 
tabernácula eórum. 
77:29 Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et 
desidérium eórum áttulit eis: * non sunt fraudáti a 
desidério suo. 
77:30 Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum: * et ira 
Dei ascéndit super eos. 
77:31 Et occídit pingues eórum, * et eléctos Israël 
impedívit. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Iánuas cæli apéruit Dóminus, et pluit illis manna 
ad manducándum. 
77:27 E hizo llover sobre ellos carnes en tanta 
abundancia como polvo, * y aves volátiles como arenas 
del mar; 
77:28 Aves que cayeron en medio de sus campamentos, * 
alrededor de sus tiendas, 
77:29 Con lo que comieron y quedaron ahítos, * y 
satisfacieron su deseo, y quedó cumplido su antojo. 
77:30 Aún estaban con el bocado en la boca, * cuando la 
ira de Dios descargó sobre ellos; 
77:31 Y mató a los más robustos del pueblo, * acabando 
con lo más florido de Israel. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. El Señor abrió las compuertas del cielo, hizo 
llover sobre ellos maná. 
Ant. Deus adiútor * est eórum: et Excélsus redémptor 
eórum est. 
Psalmus 77(32-41) [4] 
77:32 In ómnibus his peccavérunt adhuc: * et non 
credidérunt in mirabílibus eius. 
77:33 Et defecérunt in vanitáte dies eórum: * et anni 
eórum cum festinatióne. 
77:34 Cum occíderet eos, quærébant eum: * et 
revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum. 
77:35 Et rememoráti sunt quia Deus adiútor est eórum: * 
et Deus excélsus redémptor eórum est. 
77:36 Et dilexérunt eum in ore suo, * et lingua sua 
mentíti sunt ei. 
77:37 Cor autem eórum non erat rectum cum eo: * nec 
fidéles hábiti sunt in testaménto eius. 
77:38 Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis 
eórum: * et non dispérdet eos. 
77:38 Et abundávit ut avérteret iram suam: * et non 
accéndit omnem iram suam: 
77:39 Et recordátus est quia caro sunt: * spíritus vadens 
et non rédiens. 
77:40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, * in iram 
concitavérunt eum in inaquóso? 
77:41 Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum: * et 
Sanctum Israël exacerbavérunt. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Deus adiútor est eórum: et Excélsus redémptor 
eórum est. 
Ant. Dios es su Roca, * el Altísimo es su redentor. 
Salmo 77(32-41) [4] 
77:32 A pesar de todo esto pecaron nuevamente, * y no 
dieron crédito a sus milagros. 
77:33 Y así sus días se desvanecieron como humo, * y se 
acabaron muy presto los años de su vida. 
77:34 Cuando el Señor hacía en ellos mortandad, 
entonces recurrían a Él, * y volvían en sí, y acudían 
solícitos a buscarle. 
77:35 Y se acordaban que Dios es su amparo, * y que el 
Dios Altísimo es su redentor. 
77:36 Pero le amaron de boca, * y le mintieron con su 
lengua; 
77:37 Pues su corazón no fue sincero para con Él, * ni 
fueron fieles a su alianza. 
77:38 El Señor es misericordioso, les perdonaba sus 
pecados, * y no acababa del todo con ellos. 
77:38 Contuvo muchísimas veces su indignación, / y no 
dio lugar a todo su enojo, 
77:39 Acordándose de que son de carne, * un aliento 
fugaz que pasa y no torna. 
77:40 ¡Oh, cuántas veces lo irritaron en el desierto! * 
¡Cuántas lo provocaron a ira en aquel erial! 
77:41 Y volvían de nuevo a tentar a Dios, * y a exasperar 
al Santo de Israel. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Dios es su Roca, el Altísimo es su redentor. 
Ant. Redémit eos * Dóminus de manu tribulántis. 
Psalmus 77(42-58) [5] 
77:42 Non sunt recordáti manus eius, * die qua redémit 
eos de manu tribulántis. 
77:43 Sicut pósuit in Ægýpto signa sua, * et prodígia sua 
in campo Táneos. 
Ant. El Señor * los rescató de la opresión. 
Salmo 77(42-58) [5] 
77:42 No se acordaron de lo que hizo * el día aquel en 
que los rescató de las manos del tirano. 
77:43 Cuando ostentó sus prodigios en Egipto, * y sus 
portentos en los campos de Tanis; 
77:44 Et convértit in sánguinem flúmina eórum: * et 
imbres eórum, ne bíberent. 
77:45 Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos: * et 
ranam, et dispérdidit eos. 
77:46 Et dedit ærúgini fructuseórum: * et labóres eórum 
locústæ. 
77:47 Et occídit in grándine víneas eórum: * et moros 
eórum in pruína. 
77:48 Et trádidit grándini iuménta eórum: * et 
possessiónem eórum igni. 
77:49 Misit in eos iram indignatiónis suæ: * 
indignatiónem, et iram, et tribulatiónem: immissiónes 
per ángelos malos. 
77:50 Viam fecit sémitæ iræ suæ, non pepércit a morte 
animábus eórum: * et iuménta eórum in morte 
conclúsit. 
77:51 Et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti: * 
primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham. 
77:52 Et ábstulit sicut oves pópulum suum: * et perdúxit 
eos tamquam gregem in desérto. 
77:53 Et dedúxit eos in spe, et non timuérunt: * et 
inimícos eórum opéruit mare. 
77:54 Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ: * 
montem, quem acquisívit déxtera eius. 
77:54 Et eiécit a fácie eórum gentes: * et sorte divísit eis 
terram in funículo distributiónis. 
77:55 Et habitáre fecit in tabernáculis eórum: * tribus 
Israël. 
77:56 Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum: 
* et testimónia eius non custodiérunt. 
77:57 Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: * 
quemádmodum patres eórum convérsi sunt in arcum 
pravum. 
77:58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis: * et in 
sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Redémit eos Dóminus de manu tribulántis. 
77:44 Cuando convirtió en sangre los ríos * y demás 
aguas para que los egipcios no pudieran beber; 
77:45 Envió contra éstos todo género de moscas que los 
consumiesen, * y ranas que los hostigasen; 
77:46 Entregó sus frutos al pulgón, * y sus sudores a la 
langosta; 
77:47 Les destruyó las viñas con granizo, * y los árboles 
con heladas; 
77:48 Y exterminó con el pedrisco sus ganados, * y 
abrasó con rayos todas sus posesiones; 
77:49 Descargó sobre ellos la cólera de su enojo, * la 
indignación, la ira y la tribulación, que les envió por 
medio de ángeles malos; 
77:50 Dio curso libre a su ira, no perdonó sus vidas: * 
incluso a sus animales envolvió en la misma 
mortandad; 
77:51 Hirió de muerte a todos los primogénitos del país 
de Egipto, * las primicias de todos sus trabajos, en las 
tiendas de los descendientes de Cam. 
77:52 Entonces sacó a los de su pueblo como ovejas, * y 
los guio como una grey por el desierto. 
77:53 Y los condujo llenos de confianza, quitándoles 
todo temor; * mientras que a sus enemigos los sepultó 
en el mar. 
77:54 Y los introdujo después en el monte de su 
santificación, * monte que adquirió con el poder de su 
diestra. 
77:54 Al entrar ellos arrojó de allí las naciones; * y les 
repartió por suerte la tierra, distribuyéndosela con 
cuerda de medir. 
77:55 Y colocó las tribus de Israel * en las tiendas de 
aquellas gentes. 
77:56 Mas ellos se rebelaron; y tentaron de nuevo y 
exasperaron al Dios Altísimo, * y no guardaron sus 
mandamientos. 
77:57 Antes bien, le volvieron la espalda, y se rebelaron; 
* semejantes a sus padres, falsearon como un arco 
torcido. 
77:58 Lo incitaron a ira en sus collados, * y con el culto 
de los ídolos lo provocaron a celos. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. El Señor los rescató de la opresión. 
Ant. Ædificávit * Deus sanctifícium suum in terra. 
Psalmus 77(59-72) [6] 
77:59 Audívit Deus, et sprevit: * et ad níhilum redégit 
valde Israël. 
77:60 Et répulit tabernáculum Silo: * tabernáculum 
suum, ubi habitávit in homínibus. 
77:61 Et trádidit in captivitátem virtútem eórum: * et 
pulchritúdinem eórum in manus inimíci. 
77:62 Et conclúsit in gládio pópulum suum: * et 
hereditátem suam sprevit. 
77:63 Iúvenes eórum comédit ignis: * et vírgines eórum 
Ant. Dios construyó * su santuario en la tierra. 
Salmo 77(59-72) [6] 
77:59 Lo oyó Dios, y se indignó; * y rechazó totalmente 
a Israel. 
77:60 Y abandonó el Tabernáculo de Silo, * aquel 
Tabernáculo donde había tenido su morada entre los 
hombres. 
77:61 Y abandonó a sus valientes al cautiverio; * toda su 
gloria la puso en poder de los enemigos. 
77:62 Y no haciendo ya caso de un pueblo que era su 
heredad, * le entregó al filo de la espada. 
non sunt lamentátæ. 
77:64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt: * et víduæ 
eórum non plorabántur. 
77:65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus: * 
tamquam potens crapulátus a vino. 
77:66 Et percússit inimícos suos in posterióra: * 
oppróbrium sempitérnum dedit illis. 
77:67 Et répulit tabernáculum Ioseph: * et tribum 
Éphraim non elégit. 
77:68 Sed elégit tribum Iuda, * montem Sion quem 
diléxit. 
77:69 Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum 
in terra, * quam fundávit in sǽcula. 
77:70 Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de 
grégibus óvium: * de post fœtántes accépit eum, 
77:71 Páscere Iacob, servum suum, * et Israël, 
hereditátem suam: 
77:72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui: * et in 
intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Ædificávit Deus sanctifícium suum in terra. 
77:63 El fuego devoró sus jóvenes; * y sus vírgenes no 
fueron lloradas. 
77:64 Perecieron a cuchillo sus sacerdotes, * y nadie 
lloraba a sus viudas. 
77:65 Entonces despertó el Señor, como de un sueño, * 
como un valiente soldado vencido por el vino. 
77:66 E hirió el Señor a sus enemigos en la espalda; * los 
cubrió de oprobio sempiterno. 
77:67 Y desechó el Tabernáculo de José, * y no eligió 
morar ya en la tribu de Efraín. 
77:68 Sino que eligió la tribu de Judá, * el monte Sion, 
su preferido. 
77:69 Aquí, en esta tierra que había asegurado por todos 
los siglos, * edificó su santuario único y fuerte como 
asta de unicornio. 
77:70 Y escogió a su siervo David, sacándole de entre los 
rebaños de ovejas * cuando las apacentaba con sus 
crías, 
77:71 Para que pastorease a los hijos de Jacob, su siervo, 
* a Israel, herencia suya; 
77:72 Y los apacentó con la inocencia de su corazón, * y 
los gobernó con la sabiduría y prudencia de sus 
acciones. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Dios construyó su santuario en la tierra. 
Ant. Ádiuva nos, * Deus, salutáris noster: et propítius 
esto peccátis nostris. 
Psalmus 78 [7] 
78:1 Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, 
polluérunt templum sanctum tuum: * posuérunt 
Ierúsalem in pomórum custódiam. 
78:2 Posuérunt morticína servórum tuórum, escas 
volatílibus cæli: * carnes sanctórum tuórum béstiis 
terræ. 
78:3 Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in 
circúitu Ierúsalem: * et non erat qui sepelíret. 
78:4 Facti sumus oppróbrium vicínis nostris: * 
subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt. 
78:5 Úsquequo, Dómine, irascéris in finem: * accendétur 
velut ignis zelus tuus? 
78:6 Effúnde iram tuam in gentes, quæ te non novérunt: 
* et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt: 
78:7 Quia comedérunt Iacob: * et locum eius 
desolavérunt. 
78:8 Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum, 
cito antícipent nos misericórdiæ tuæ: * quia páuperes 
facti sumus nimis. 
78:9 Ádiuva nos, Deus, salutáris noster: et propter 
glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: * et propítius 
esto peccátis nostris, propter nomen tuum: 
78:10 Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? * 
et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris. 
78:10 Últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est: * 
Ant. Socórrenos, * Dios Salvador nuestro, y perdona 
nuestros pecados. 
Salmo 78 [7] 
78:1 Oh Dios, los gentiles han entrado en tu heredad; 
han profanado tu santo templo; * han reducido 
Jerusalén a ruinas. 
78:2 Los cadáveres de tus siervos los han arrojado para 
pasto de las aves del cielo, * han dado las carnes de tus 
santos a las bestias de la tierra. 
78:3 Como agua han derramado su sangre alrededor de 
Jerusalén,* sin que hubiese quién los sepultase. 
78:4 Somos el objeto de oprobio para con nuestros 
vecinos, * el escarnio y la mofa de los que nos rodean. 
78:5 ¿Hasta cuándo, Señor, durará tu implacable enojo? 
* ¿Hasta cuándo arderá como fuego tu celo? 
78:6 Descarga tu ira sobre las naciones que no te 
conocen, * y sobre los reinos que no adoran tu 
Nombre; 
78:7 Pues han asolado a Jacob * y devastado su morada. 
78:8 No te acuerdes de nuestras antiguas maldades; que 
se anticipe a favor nuestro cuanto antes tu misericordia, 
* pues nos hallamos reducidos a una extrema miseria. 
78:9 Ayúdanos ¡oh Dios, salvador nuestro!, y por la 
gloria de tu Nombre líbranos, Señor; * y perdónanos 
nuestros pecados por amor de tu Nombre. 
78:10 No sea que se diga ante los gentiles: ¿Dónde está 
el Dios de ésos? * Brille, pues, entre las naciones, 
78:10 Y vean nuestros ojos la venganza que tomas de la 
intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum. 
78:11 Secúndum magnitúdinem brácchii tui, * pósside 
fílios mortificatórum. 
78:12 Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum: * 
impropérium ipsórum, quod exprobravérunt tibi, 
Dómine. 
78:13 Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * 
confitébimur tibi in sǽculum. 
78:13 In generatiónem et generatiónem * annuntiábimus 
laudem tuam. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Ádiuva nos, Deus, salutáris noster: et propítius 
esto peccátis nostris. 
sangre de tus siervos, que ha sido derramada. * 
Asciendan ante tu acatamiento los gemidos de los 
encarcelados. 
78:11 Conserva con tu brazo poderoso * los hijos de 
aquellos que han sido sacrificados a la muerte. 
78:12 Págales, Señor, a nuestros vecinos con males siete 
veces mayores, * por las blasfemias que contra ti han 
vomitado. 
78:13 Entretanto nosotros, pueblo tuyo y ovejas de tu 
grey, * cantaremos perpetuamente tus alabanzas; 
78:13 De generación en generación * anunciaremos tus 
glorias. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Socórrenos, Dios Salvador nuestro, y perdona 
nuestros pecados. 
Ant. Ego sum Dóminus * Deus tuus Israël, qui edúxi te 
de terra Ægýpti. 
Psalmus 80 [8] 
80:2 Exsultáte Deo, adiutóri nostro: * iubiláte Deo Iacob. 
80:3 Súmite psalmum, et date týmpanum: * psaltérium 
iucúndum cum cíthara. 
80:4 Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die 
solemnitátis vestræ. 
80:5 Quia præcéptum in Israël est: * et iudícium Deo 
Iacob. 
80:6 Testimónium in Ioseph pósuit illud, cum exíret de 
terra Ægýpti: * linguam, quam non nóverat, audívit. 
80:7 Divértit ab onéribus dorsum eius: * manus eius in 
cóphino serviérunt. 
80:8 In tribulatióne invocásti me, et liberávi te: * 
exaudívi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud 
aquam contradictiónis. 
80:9 Audi, pópulus meus, et contestábor te: * Israël, si 
audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis 
deum aliénum. 
80:11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de 
terra Ægýpti: * diláta os tuum, et implébo illud. 
80:12 Et non audívit pópulus meus vocem meam: * et 
Israël non inténdit mihi. 
80:13 Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum: * 
ibunt in adinventiónibus suis. 
80:14 Si pópulus meus audísset me: * Israël si in viis 
meis ambulásset: 
80:15 Pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem: * 
et super tribulántes eos misíssem manum meam. 
80:16 Inimíci Dómini mentíti sunt ei: * et erit tempus 
eórum in sǽcula. 
80:17 Et cibávit eos ex ádipe fruménti: * et de petra, 
melle saturávit eos. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Yo soy el Señor * Dios tuyo, que te saqué del país 
de Egipto. 
Salmo 80 [8] 
80:2 Regocijaos, alabando a Dios nuestro protector; * 
celebrad con júbilo al Dios de Jacob. 
80:3 Entonad salmos, tocad el pandero; * el armonioso 
salterio junto con la cítara. 
80:4 Tocad las trompetas el Novilunio, * el gran día de 
vuestra solemnidad. 
80:5 Pues es un precepto dado a Israel, * y un rito 
instituido por el Dios de Jacob. 
80:6 Le impuso para que sirviese de memoria a los 
descendientes de José, al salir de la tierra de Egipto, * 
cuando oyeron una lengua desconocida. 
80:7 Liberó sus hombros de las cargas, * y sus manos de 
las espuertas con que servían en las obras. 
80:8 En la tribulación, dice el Señor, me invocaste, y Yo 
te libré; * te oí benigno en la oscuridad de la tormenta; 
te puse a prueba junto a las aguas de la contradicción. 
80:9 Escucha, pueblo mío, y Yo te instruiré. * ¡Oh 
Israel!, si quieres obedecerme, no tendréis un dios 
extraño; no adoraréis a dioses extranjeros. 
80:11 Porque Yo soy el Señor Dios tuyo, que te saqué de 
la tierra de Egipto; * abre bien tu boca, que Yo te 
saciaré plenamente. 
80:12 Pero mi pueblo no quiso escuchar mi voz; * los 
hijos de Israel no quisieron obedecerme. 
80:13 Y así los abandoné, dejándolos ir en pos de los 
deseos de su corazón, * y seguir sus devaneos. 
80:14 ¡Ah, si mi pueblo me hubiese oído a mí, * si 
hubiesen seguido los hijos de Israel por mis caminos! 
80:15 Como quien no hace nada, en un momento habría 
Yo humillado a sus enemigos, * y descargado mi mano 
sobre sus perseguidores. 
80:16 Pero, los enemigos del Señor le faltaron a la 
promesa; * y el tiempo de ellos será eterno; 
80:17 A pesar de haberlos alimentado con flor de harina, 
* y saciado con miel silvestre. 
Ant. Ego sum Dóminus Deus tuus Israël, qui edúxi te 
de terra Ægýpti. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Yo soy el Señor Dios tuyo, que te saqué del país 
de Egipto. 
Ant. Ne táceas Deus * quóniam inimíci tui extulérunt 
caput. 
Psalmus 82 [9] 
82:2 Deus, quis símilis erit tibi? * Ne táceas, neque 
compescáris, Deus. 
82:3 Quóniam ecce inimíci tui sonuérunt: * et qui 
odérunt te extulérunt caput. 
82:4 Super pópulum tuum malignavérunt consílium: * et 
cogitavérunt advérsus sanctos tuos. 
82:5 Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente: * et 
non memorétur nomen Israël ultra. 
82:6 Quóniam cogitavérunt unanímiter: * simul 
advérsum te testaméntum disposuérunt, tabernácula 
Idumæórum et Ismahelítæ: 
82:8 Moab, et Agaréni, Gebal, et Ammon, et Ámalec: * 
alienígenæ cum habitántibus Tyrum. 
82:9 Étenim Assur venit cum illis: * facti sunt in 
adiutórium fíliis Lot. 
82:10 Fac illis sicut Mádian, et Sísaræ: * sicut Iabin in 
torrénte Cisson. 
82:11 Disperiérunt in Endor: * facti sunt ut stercus terræ. 
82:12 Pone príncipes eórum sicut Oreb, et Zeb, * et 
Zébee, et Sálmana: 
82:13 Omnes príncipes eórum: * qui dixérunt: Hereditáte 
possideámus Sanctuárium Dei. 
82:14 Deus meus, pone illos ut rotam: * et sicut stípulam 
ante fáciem venti. 
82:15 Sicut ignis, qui combúrit silvam: * et sicut flamma 
combúrens montes: 
82:16 Ita persequéris illos in tempestáte tua: * et in ira 
tua turbábis eos. 
82:17 Imple fácies eórum ignomínia: * et quǽrent nomen 
tuum, Dómine. 
82:18 Erubéscant, et conturbéntur in sǽculum sǽculi: * 
et confundántur, et péreant. 
82:19 Et cognóscant quia nomen tibi Dóminus: * tu solus 
Altíssimus in omni terra. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Ne táceas Deus quóniam inimíci tui extulérunt 
caput. 
Ant. Señor, no te estés callado, * que tus enemigos 
levantan la cabeza. 
Salmo 82 [9] 
82:2 ¡Oh Dios! ¿Quién hay semejante a ti? * No estés así 
en silencio; no te contengas, Dios mío. 
82:3 Ya ves cuánto ruido meten tus enemigos, * y cómo 
andan con la cabeza erguida los que te aborrecen. 
82:4 Urdieron contra tu pueblo malvados designios, * y 
han maquinado contra tus santos. 
82:5 Venid, dijeron, y borremos esa gente de la lista de 
las naciones, * y no quede más memoria del nombre de 
Israel. 
82:6 Por este motivo todos unánimes se hancoligado; * 
a una se han confederado contra ti los idumeos y los 
ismaelitas, 
82:8 Moab y los agarenos, Gebal, Amón y Amalec, * los 
filisteos con los tirios. 
82:9 Se unió también con ellos el asirio, * y se hizo 
auxiliador de los hijos de Lot. 
82:10 Pero Tú, Señor, haz con ellos lo que con los 
madianitas y con Sísara, * lo mismo que con Jabín en 
el torrente de Cisón. 
82:11 Perecieron ellos en Endor; * vinieron a parar a ser 
estiércol para la tierra. 
82:12 Trata a sus caudillos como a Oreb y Zeb, * y como 
a Zebee y a Salmana, 
82:13 A todos sus príncipes, * los cuales han dicho: 
Apoderémonos del santuario de Dios como heredad 
que nos pertenece. 
82:14 Agítalos, ¡oh Dios mío!, como a una rueda, * o 
como la hojarasca al soplo del viento; 
82:15 Como fuego que abrasa una selva, * cual llama que 
devora los montes, 
82:16 Así los perseguirás con el soplo de tu tempestad, * 
y en medio de tu ira los aterrarás. 
82:17 Cubre sus rostros de ignominia; * que así, ¡oh 
Señor!, reconocerán tu Nombre. 
82:18 Que se avergüencen, y sean conturbados para 
siempre; * queden confundidos, y perezcan. 
82:19 Y conozcan que tu nombre es el Señor, * y que 
sólo Tú eres el Altísimo en toda la tierra. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Señor, no te estés callado, que tus enemigos 
levantan la cabeza. 
℣. Emítte Agnum, Dómine, Dominatórem terræ. 
℟. De Petra desérti ad montem fíliæ Sion. 
℣. Señor, envía el Cordero, rey de la tierra. 
℟. Desde las peñas del desierto al Monte de Sion. 
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen 
tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in 
cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis 
hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos 
dimíttimus debitóribus nostris: 
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem: 
℟. Sed líbera nos a malo. 
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui 
cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula 
sæculórum. Amen. 
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea 
tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu 
voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan 
nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras 
deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros 
deudores: 
℣. No nos dejes caer en tentación: 
℟. Mas líbranos del mal. 
Absolución. Que nos auxilie la clemencia y 
misericordia de aquel que vive y reina con el Padre y el 
Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén. 
 
℣. Iube, Dómine, benedícere. 
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et 
protéctio. Amen. 
 
Lectio 1 
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam 
Luc 1:39-47 
In illo témpore: Exsúrgens María ábiit in montána cum 
festinatióne in civitátem Iuda: et intrávit in domum 
Zacharíæ, et salutávit Elísabeth. Et réliqua. 
 
Homilía sancti Ambrósii Epíscopi 
Lib. 2 in Luc. cap. 1 post init. 
Morále est ómnibus, ut qui fidem éxigunt, fidem 
ástruant. Et ídeo Angelus, cum abscóndita nuntiáret, ut 
fidem astrúeret exémplo, senióris féminæ sterilísque 
concéptum Vírgini Maríæ nuntiávit: ut possíbile Deo 
omne, quod ei placúerit, asséreret. Ubi audívit hoc 
María, non quasi incrédula de oráculo, nec quasi 
incérta de nuntio, nec quasi dúbitans de exémplo, sed 
quasi læta pro voto, religiósa pro offício, festína pro 
gáudio, in montána perréxit. Quo enim iam Deo plena, 
nisi ad superióra cum festinatióne conténderet? Nescit 
tarda molímina Sancti Spíritus grátia. 
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis. 
℟. Deo grátias. 
 
℟. Emítte Agnum, Dómine, Dominatórem terræ, 
* De Petra desérti ad montem fíliæ Sion. 
℣. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam, et 
salutáre tuum da nobis. 
℟. De Petra desérti ad montem fíliæ Sion. 
 
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición. 
Bendición. Que la lectura del Evangelio nos salve y nos 
proteja. Amén. 
 
Lectura 1 
Lectura del santo Evangelio según San Lucas 
Lc 1:39-47 
En aquel tiempo: Partió María y se fue 
apresuradamente a las montañas, a una ciudad de Judá, 
y entrando en la casa de Zacarías, saludó a Isabel. Y lo 
que sigue. 
 
Homilía de San Ambrosio 
Libro 2 sobre San Lucas, cap. 1, después del principio. 
Es razonable que los que exigen fe, demuestren que la 
merecen. Por lo que el Ángel, al anunciar el misterio a 
la Virgen María, a fin de convencerla mediante un 
ejemplo, le anunció la concepción hecha en una mujer 
anciana y estéril, para demostrar que nada es imposible 
a Dios de cuanto le pluguiere. Luego que María oyó 
esto, no como incrédula, ni con duda de lo que se le 
anunciaba, ni del ejemplo que se le proponía, sino 
alegre por la promesa, religiosa en el cumplimiento del 
deber, presto partió gozosa para las montañas; ¿a 
dónde había de ir la que estaba llena de Dios, sino a lo 
más elevado? La gracia del Espíritu Santo, a la verdad, 
desconoce la tardanza. 
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros. 
℟. Demos gracias a Dios. 
 
℟. Envía, Señor, al Cordero Dominador de la tierra, 
* De la Piedra del desierto al monte de la hija de Sion. 
℣. Muéstranos, Señor, tu misericordia y danos tu 
salvación. 
℟. De la Piedra del desierto al monte de la hija de Sion. 
℣. Iube, Dómine, benedícere. 
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper 
nobíscum. Amen. 
 
Lectio 2 
Díscite et vos, sanctæ mulíeres, sedulitátem, quam 
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición. 
Bendición. Que la ayuda de Dios nos acompañe 
siempre. Amén. 
 
Lectura 2 
Aprended vosotras, santas mujeres, los cuidados que 
prægnántibus debeátis exhibére cognátis. Maríam, quæ 
ante sola in íntimis penetrálibus versabátur, non a 
público virginitátis pudor, non ab stúdio aspéritas 
móntium, non ab offício prolíxitas itíneris retardávit. In 
montána Virgo cum festinatióne, Virgo offícii memor, 
iniúriæ ímmemor, afféctu urgénte non sexu, relícta 
perréxit domo. Díscite, vírgines, non circumcursáre per 
aliénas ædes, non demorári in platéis, non áliquos in 
público miscére sermónes. María in domo sera, festína 
in público, mansit apud cognátam suam tribus 
ménsibus. 
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis. 
℟. Deo grátias. 
 
℟. Roráte, cæli, désuper, et nubes pluant iustum: 
* Aperiátur terra, et gérminet Salvatórem. 
℣. Emítte Agnum, Dómine, Dominatórem terræ, de 
Petra desérti ad montem fíliæ Sion. 
℟. Aperiátur terra, et gérminet Salvatórem. 
debéis a vuestras parientas en casos semejantes. A 
María, que moraba, en el recogimiento más íntimo, el 
pudor de la virginidad no la retrajo de presentarse en 
público, ni la aspereza de las montañas de dar 
satisfacción a su celo, ni la distancia, del cumplimiento 
de su deber. La Virgen partió presurosa a las montañas; 
la Virgen, conocedora de sus deberes, no haciendo caso 
de las dificultades, atendiendo más al afecto que a la 
debilidad de su sexo, dejó su casa. Aprended, vírgenes, 
a no discurrir por las casas de los extraños, a no 
entreteneros en las plazas, a apartaros de las 
habladurías callejeras. María, amante de su casa, 
ansiosa cuando salía fuera, permaneció tres meses con 
su parienta. 
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros. 
℟. Demos gracias a Dios. 
 
℟. ¡Oh cielos! derramad desde lo alto vuestro rocío, y 
lluevan las nubes al justo: 
* Que se abra la tierra y brote al Salvador, 
℣. Envía, Señor, al Cordero Dominador de la tierra, de 
la Piedra del desierto al monte de la hija de Sion. 
℟. Que se abra la tierra y brote al Salvador. 
℣. Iube, Dómine, benedícere. 
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat 
nos Rex Angelórum. Amen. 
 
Lectio 3 
Didicístis, vírgines, pudórem Maríæ: díscite 
humilitátem. Venit propínqua ad próximam, iúnior ad 
seniórem: nec solum venit, sed étiam prior salutávit. 
Decet enim, ut quanto cástior virgo, tanto humílior sit. 
Nóverit deférre senióribus. Sit magístra humilitátis, in 
qua est proféssio castitátis. Est et causa pietátis, est 
étiam norma doctrínæ. Contuéndum est enim, quia 
supérior venit ad inferiórem, ut inférior adiuvétur: 
María ad Elísabeth, Christus ad Ioánnem. 
℣. Tu autem, Dómine, miserérenobis. 
℟. Deo grátias. 
 
℟. Germinavérunt campi erémi germen odóris Israël: 
quia ecce Deus noster cum virtúte véniet, 
* Et splendor eius cum eo. 
℣. Ex Sion spécies decóris eius: Deus noster maniféste 
véniet. 
℟. Et splendor eius cum eo. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Et splendor eius cum eo. 
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición. 
Bendición. Que el Rey de los ángeles nos agregue a los 
ciudadanos del cielo. Amén. 
 
Lectura 3 
Habéis aprendido, vírgenes, el pudor de María; 
aprended ahora su humildad. Visita la parienta a la 
parienta, la más joven a la anciana, y no sólo la visita, 
sino que se anticipa a saludarla. Es muy conveniente 
que una virgen sea tanto más humilde cuanto es más 
casta. Aprenda a venerar a las más ancianas. Debe ser 
maestra de humildad, aquella que profesa la castidad. 
Este ejemplo nos ofrece un modelo de piedad y una 
norma de doctrina. Advirtamos cómo el superior viene 
a ayudar al inferior: María a Isabel; Cristo a Juan. 
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros. 
℟. Demos gracias a Dios. 
 
℟. Los campos del desierto se cubrieron de verdor 
odorífero para Israel; porque he aquí que nuestro Dios 
vendrá con su poder, 
* Y su resplandor con Él. 
℣. De Sion viene el resplandor de su belleza: nuestro 
Dios viene visiblemente. 
℟. Y su resplandor con Él. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Y su resplandor con Él. 
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint. El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte. 
Oratio {ex Proprio de Tempore} 
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam. 
Oración {del Propio del Tiempo} 
℣. Señor, escucha mi oración. 
https://www.divinumofficium.com/cgi-bin/horas/Pofficium.pl?date1=12-22-2023&caller=0&command=prayLaudes&version=Rubrics%201960%20-%201960&testmode=regular&lang2=Espanol&votive=
https://www.divinumofficium.com/cgi-bin/horas/Pofficium.pl?date1=12-22-2023&caller=0&command=prayLaudes&version=Rubrics%201960%20-%201960&testmode=regular&lang2=Espanol&votive=
℟. Et clamor meus ad te véniat. 
Orémus. 
Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: 
ut hi, qui in tua pietáte confídunt, ab omni cítius 
adversitáte liberéntur: 
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus 
Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum. 
℟. Amen. 
℟. Y llegue a ti mi clamor. 
Oremos. 
Despierta tu poder, Señor, y ven a salvarnos; para que 
cuantos confían en tu amor pronto sean liberados de 
todo mal. 
Tú que vives y reinas con el Padre en la unidad del 
Espíritu Santo y eres Dios por los siglos de los siglos. 
℟. Amén. 
Conclusio 
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam. 
℟. Et clamor meus ad te véniat. 
℣. Benedicámus Dómino. 
℟. Deo grátias. 
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant 
in pace. 
℟. Amen. 
Conclusión 
℣. Señor, escucha mi oración. 
℟. Y llegue a ti mi clamor. 
℣. Bendigamos al Señor. 
℟. Demos gracias a Dios. 
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, 
descansen en paz. 
℟. Amén. 
Ad Laudes 
Incipit 
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde. 
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína. 
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
Allelúia. 
Rito de entrada 
℣. Dios ✠ mío, ven en mi auxilio. 
℟. Señor, date prisa en socorrerme. 
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
Aleluya. 
Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Psalterio secundum 
diem} 
Ant. Constántes estóte, * vidébitis auxílium Dómini 
super vos. 
Psalmus 50 [1] 
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam 
misericórdiam tuam. 
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * 
dele iniquitátem meam. 
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto 
meo munda me. 
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et 
peccátum meum contra me est semper. 
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut 
iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris. 
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in 
peccátis concépit me mater mea. 
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta 
sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi. 
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, 
et super nivem dealbábor. 
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et 
exsultábunt ossa humiliáta. 
Salmos {Laudes:2 Salmos y antífonas del Salterio del día 
correspondiente} 
Ant. Estaos quedos * y veréis la salvación del Señor 
con vosotros. 
Salmo 50 [1] 
50:2 Misericordia, Dios mío, * por tu bondad, 
50:3 Por tu inmensa compasión * borra mi culpa; 
50:4 Lava del todo mi delito, * limpia mi pecado. 
50:5 Pues yo reconozco mi culpa, * tengo siempre 
presente mi pecado: 
50:6 Contra ti, contra ti solo pequé, cometí la maldad 
que aborreces. * En la sentencia tendrás razón, en el 
juicio resultarás inocente. 
50:7 Mira, en la culpa nací, * pecador me concibió mi 
madre. 
50:8 Te gusta un corazón sincero, * y en mi interior me 
inculcas sabiduría. 
50:9 Rocíame con el hisopo: quedaré limpio; * lávame: 
quedaré más blanco que la nieve. 
50:10 Hazme oír el gozo y la alegría, * que se alegren los 
huesos quebrantados. 
50:11 Aparta de mi pecado tu vista, * borra en mí toda 
culpa. 
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes 
iniquitátes meas dele. 
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum 
rectum ínnova in viscéribus meis. 
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum 
tuum ne áuferas a me. 
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu 
principáli confírma me. 
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te 
converténtur. 
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis 
meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam. 
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum 
annuntiábit laudem tuam. 
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: 
* holocáustis non delectáberis. 
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor 
contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies. 
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * 
ut ædificéntur muri Ierúsalem. 
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et 
holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Constántes estóte, vidébitis auxílium Dómini 
super vos. 
50:12 Oh Dios, crea en mí un corazón puro, * renuévame 
por dentro con espíritu firme; 
50:13 No me arrojes lejos de tu rostro, * no me quites tu 
santo espíritu. 
50:14 Devuélveme la alegría de tu salvación, * afiánzame 
con espíritu generoso: 
50:15 Enseñaré a los malvados tus caminos, * los 
pecadores volverán a ti. 
50:16 Líbrame de la sangre, ¡oh Dios!, Dios, Salvador 
mío, * y cantará mi lengua tu justicia. 
50:17 Señor, me abrirás los labios, * y mi boca 
proclamará tu alabanza. 
50:18 Los sacrificios no te satisfacen: * si te ofreciera un 
holocausto, no lo querrías. 
50:19 Mi sacrificio es un espíritu quebrantado; * un 
corazón quebrantado y humillado, Tú no lo desprecias. 
50:20 Señor, por tu bondad, favorece a Sión, * 
reconstruye las murallas de Jerusalén: 
50:21 Entonces aceptarás los sacrificios rituales, ofrendas 
y holocaustos, * sobre tu altar se inmolarán novillos. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Estaos quedos y veréis la salvación del Señor con 
vosotros. 
Ant. Ad te, Dómine, * levávi ánimam meam: veni, et 
éripe me, Dómine, ad te confúgi. 
Psalmus 142 [2] 
142:1 Dómine, exáudi oratiónem meam: áuribus pércipe 
obsecratiónem meam in veritáte tua: * exáudi me in tua 
iustítia. 
142:2 Et non intres in iudícium cum servo tuo: * quia 
non iustificábitur in conspéctu tuo omnis vivens. 
142:3 Quia persecútus est inimícus ánimam meam: * 
humiliávit in terra vitam meam. 
142:4 Collocávit me in obscúris sicut mórtuos sǽculi: * 
et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum 
est cor meum. 
142:5Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in 
ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum 
meditábar. 
142:6 Expándi manus meas ad te: * ánima mea sicut terra 
sine aqua tibi. 
142:7 Velóciter exáudi me, Dómine: * defécit spíritus 
meus. 
142:7 Non avértas fáciem tuam a me: * et símilis ero 
descendéntibus in lacum. 
142:8 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam: * 
quia in te sperávi. 
142:8 Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: * quia ad 
te levávi ánimam meam. 
142:9 Éripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: 
* doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es 
Ant. A ti, Señor, * levanto mi alma: ven y líbrame, 
Señor, que me refugio en ti. 
Salmo 142 [2] 
142:1 Señor, escucha mi oración; Tú, que eres fiel, 
atiende a mi súplica; * Tú, que eres justo, escúchame. 
142:2 No llames a juicio a tu siervo, * pues ningún 
hombre vivo es inocente frente a ti. 
142:3 El enemigo me persigue a muerte, * empuja mi 
vida al sepulcro, 
142:4 Me confina a las tinieblas como a los muertos ya 
olvidados. * Mi aliento desfallece, mi corazón dentro 
de mí está yerto. 
142:5 Recuerdo los tiempos antiguos, medito todas tus 
acciones, * considero las obras de tus manos 
142:6 Y extiendo mis brazos hacia ti: * tengo sed de ti 
como tierra reseca. 
142:7 Escúchame enseguida, Señor, * que me falta el 
aliento. 
142:7 No me escondas tu rostro, * igual que a los que 
bajan a la fosa. 
142:8 En la mañana hazme escuchar tu gracia, * ya que 
confío en ti. 
142:8 Indícame el camino que he de seguir, * pues 
levanto mi alma a ti. 
142:9 Líbrame del enemigo, Señor, que me refugio en ti. 
* Enséñame a cumplir tu voluntad, ya que Tú eres mi 
Dios. 
142:10 Tu espíritu, que es bueno, me guíe por tierra llana. 
tu. 
142:10 Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: 
* propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, in 
æquitáte tua. 
142:11 Edúces de tribulatióne ánimam meam: * et in 
misericórdia tua dispérdes inimícos meos. 
142:12 Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam: * 
quóniam ego servus tuus sum. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: veni, et 
éripe me, Dómine, ad te confúgi. 
* Por tu nombre, Señor, consérvame vivo; 
142:11 Por tu clemencia, sácame de la angustia. * Por tu 
gracia, destruye a mis enemigos, 
142:12 Aniquila a todos los que me acosan, * que siervo 
tuyo soy. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. A ti, Señor, levanto mi alma: ven y líbrame, 
Señor, que me refugio en ti. 
Ant. Veni, Dómine, * et noli tardáre: reláxa facínora 
plebi tuæ Israël. 
Psalmus 84 [3] 
84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti 
captivitátem Iacob. 
84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia 
peccáta eórum. 
84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira 
indignatiónis tuæ. 
84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte 
iram tuam a nobis. 
84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut 
exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem? 
84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua 
lætábitur in te. 
84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et 
salutáre tuum da nobis. 
84:9 Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * 
quóniam loquétur pacem in plebem suam. 
84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur 
ad cor. 
84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * 
ut inhábitet glória in terra nostra. 
84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * iustítia, 
et pax osculátæ sunt. 
84:12 Véritas de terra orta est: * et iustítia de cælo 
prospéxit. 
84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra 
nostra dabit fructum suum. 
84:14 Iustítia ante eum ambulábit: * et ponet in via 
gressus suos. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Veni, Dómine, et noli tardáre: reláxa facínora 
plebi tuæ Israël. 
Ant. Ven, Señor, * y no tardes: afloja las ataduras de tu 
pueblo Israel. 
Salmo 84 [3] 
84:2 Señor, has sido bueno con tu tierra, * has restaurado 
la suerte de Jacob, 
84:3 Has perdonado la culpa de tu pueblo, * has 
sepultado todos sus pecados, 
84:4 Has reprimido tu cólera, * has frenado el incendio 
de tu ira. 
84:5 Restáuranos, Dios salvador nuestro; * cesa en tu 
rencor contra nosotros. 
84:6 ¿Vas a estar siempre enojado, * o a prolongar tu ira 
de edad en edad? 
84:7 ¿No vas a devolvernos la vida, * para que tu pueblo 
se alegre contigo? 
84:8 Muéstranos, Señor, tu misericordia * y danos tu 
salvación. 
84:9 Voy a escuchar lo que dice el Señor: * «Dios 
anuncia la paz a su pueblo 
84:9 Y a sus amigos * y a los que se convierten de 
corazón». 
84:10 La salvación está ya cerca de sus fieles, * y la 
gloria habitará en nuestra tierra; 
84:11 La misericordia y la fidelidad se encuentran, * la 
justicia y la paz se besan; 
84:12 La fidelidad brota de la tierra, * y la justicia mira 
desde el cielo; 
84:13 El Señor nos dará la lluvia, * y nuestra tierra dará 
su fruto. 
84:14 La justicia marchará ante Él, * la salvación seguirá 
sus pasos. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Ven, Señor, y no tardes: afloja las ataduras de tu 
pueblo Israel. 
Ant. Deus a Líbano véniet, * et splendor eius sicut 
lumen erit. 
Canticum Habacuc [4] 
Hab 3:2-33 
Ant. Vendrá Dios del Líbano, su resplandor será como 
la luz. 
Cántico de Habacuc [4] 
Hab 3, 2-19 
3:2 Dómine, audívi auditiónem tuam, * et tímui. 
3:3 Dómine, opus tuum, * in médio annórum vivífica 
illud: 
3:4 In médio annórum notum fácies: * cum irátus fúeris, 
misericórdiæ recordáberis. 
3:5 Deus ab Austro véniet, * et sanctus de monte 
Pharan: 
3:6 Opéruit cælos glória eius: * et laudis eius plena est 
terra. 
3:7 Splendor eius ut lux erit: * córnua in mánibus eius: 
3:8 Ibi abscóndita est fortitúdo eius: * ante fáciem eius 
ibit mors. 
3:9 Et egrediétur diábolus ante pedes eius. * Stetit, et 
mensus est terram. 
3:10 Aspéxit, et dissólvit gentes: * et contríti sunt 
montes sǽculi. 
3:11 Incurváti sunt colles mundi, * ab itinéribus 
æternitátis eius. 
3:12 Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ, * turbabúntur 
pelles terræ Mádian. 
3:13 Numquid in flumínibus irátus es, Dómine? * aut in 
flumínibus furor tuus? vel in mari indignátio tua? 
3:14 Qui ascéndes super equos tuos: * et quadrígæ tuæ 
salvátio. 
3:15 Súscitans suscitábis arcum tuum: * iuraménta 
tríbubus quæ locútus es. 
3:16 Flúvios scindes terræ: vidérunt te, et doluérunt 
montes: * gurges aquárum tránsiit. 
3:17 Dedit abýssus vocem suam: * altitúdo manus suas 
levávit. 
3:18 Sol, et luna stetérunt in habitáculo suo, * in luce 
sagittárum tuárum, ibunt in splendóre fulgurántis hastæ 
tuæ. 
3:19 In frémitu conculcábis terram: * et in furóre 
obstupefácies gentes. 
3:20 Egréssus es in salútem pópuli tui: * in salútem cum 
Christo tuo. 
3:21 Percussísti caput de domo ímpii: * denudásti 
fundaméntum eius usque ad collum. 
3:22 Maledixísti sceptris eius, cápiti bellatórum eius, * 
veniéntibus ut turbo ad dispergéndum me. 
3:23 Exsultátio eórum * sicut eius, qui dévorat páuperem 
in abscóndito. 
3:24 Viam fecísti in mari equis tuis, * in luto aquárum 
multárum. 
3:25 Audívi, et conturbátus est venter meus: * a voce 
contremuérunt lábia mea. 
3:26 Ingrediátur putrédo in óssibus meis, * et subter me 
scáteat. 
3:27 Ut requiéscam in die tribulatiónis: * ut ascéndam ad 
pópulum accínctum nostrum. 
3:28 Ficus enim non florébit: * et non erit germen in 
víneis. 
3:29 Mentiétur opus olívæ: * et arva non áfferent cibum. 
3:30 Abscindétur de ovíli pecus: * et non erit arméntum 
in præsépibus. 
3:31 Ego autem in Dómino gaudébo: * et exsultábo in 
3:2 Señor, he oído tu fama, * me ha impresionado tu 
obra. 
3:3 En medio de los años, * realízala; 
3:4 En medio de los años, manifiéstala; * en el 
terremoto,acuérdate de la misericordia. 
3:5 El Señor viene de Temán; * el Santo, del monte 
Farán: 
3:6 Su resplandor eclipsa el cielo, * la tierra se llena de 
su alabanza; 
3:7 Su brillo es como el día, * su mano destella velando 
su poder. 
3:8 Ante Él marcha la Peste, * la Fiebre sigue sus pasos. 
3:9 Se detiene, y tiembla la tierra, * mira, y dispersa a 
las naciones. 
3:10 Se desmoronan las viejas montañas, * se prosternan 
los collados primordiales, los caminos primordiales, 
ante Él. 
3:12 Agobiadas veo las tiendas de Cusán, * sacudidas las 
lonas de Madián. 
3:13 ¿Es que arde, Señor, contra los ríos, * contra los 
ríos tu cólera, contra el mar tu furor, 
3:14 Cuando montas tus caballos, * tu carro victorioso? 
3:15 Despiertas y alertas tu arco, * está llena de flechas 
tu aljaba. 
3:16 Hiendes con torrentes el suelo, al verte se retuercen 
los montes, * pasa una tromba de agua, 
3:17 El océano alza su fragor, * levanta sus brazos a lo 
alto. 
3:18 Sol y luna se detienen en su morada, * a la luz de 
tus flechas que cruzan, al brillo del relámpago de tu 
lanza. 
3:19 Caminas airado por la tierra, * pisoteas furioso a las 
naciones. 
3:20 Sales a salvar a tu pueblo, * a salvar a tu ungido; 
3:21 Aplastas al cabecilla de los malvados, * lo despojas 
de pies a cabeza. 
3:22 Con sus propios dardos traspasas la cabeza a sus 
huestes, * que me atacan para destrozarme, 
3:23 Exultantes * como quien va a devorar a un 
indefenso a escondidas. 
3:24 Pisas el mar con tus caballos, * revolviendo las 
aguas del océano. 
3:25 Lo escuché y temblaron mis entrañas, * al oírlo se 
estremecieron mis labios; 
3:26 Me entró un escalofrío por los huesos, * vacilaban 
mis piernas al andar; 
3:27 Gimo ante el día de angustia * que sobreviene al 
pueblo que nos oprime. 
3:28 Aunque la higuera no echa yemas * y las viñas no 
tienen fruto, 
3:29 Aunque el olivo olvida su aceituna * y los campos 
no dan cosechas, 
3:30 Aunque se acaban las ovejas del redil, * y no 
quedan vacas en el establo, 
3:31 Yo exultaré con el Señor, * me gloriaré en Dios mi 
salvador. 
3:32 El Señor soberano es mi fuerza, * Él me da piernas 
Deo Iesu meo. 
3:32 Deus Dóminus fortitúdo mea: * et ponet pedes 
meos quasi cervórum. 
3:33 Et super excélsa mea dedúcet me victor * in psalmis 
canéntem. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Deus a Líbano véniet, et splendor eius sicut lumen 
erit. 
de gacela y me hace caminar por las alturas. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Vendrá Dios del Líbano, su resplandor será como 
la luz. 
Ant. Ego autem * ad Dóminum aspíciam, et exspectábo 
Deum Salvatórem meum. 
Psalmus 147 [5] 
147:1 Lauda, Ierúsalem, Dóminum: * lauda Deum tuum, 
Sion. 
147:2 Quóniam confortávit seras portárum tuárum: * 
benedíxit fíliis tuis in te. 
147:3 Qui pósuit fines tuos pacem: * et ádipe fruménti 
sátiat te. 
147:4 Qui emíttit elóquium suum terræ: * velóciter currit 
sermo eius. 
147:5 Qui dat nivem sicut lanam: * nébulam sicut 
cínerem spargit. 
147:6 Mittit crystállum suam sicut buccéllas: * ante 
fáciem frígoris eius quis sustinébit? 
147:7 Emíttet verbum suum, et liquefáciet ea: * flabit 
spíritus eius, et fluent aquæ. 
147:8 Qui annúntiat verbum suum Iacob: * iustítias, et 
iudícia sua Israël. 
147:9 Non fecit táliter omni natióni: * et iudícia sua non 
manifestávit eis. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
 
Ant. Ego autem ad Dóminum aspíciam, et exspectábo 
Deum Salvatórem meum. 
Ant. Mas yo * esperaré en el Señor, esperaré en el Dios 
de mi salvación. 
Salmo 147 [5] 
147:1 Glorifica al Señor, Jerusalén; * alaba a tu Dios, 
Sión: 
147:2 Que ha reforzado los cerrojos de tus puertas, * y ha 
bendecido a tus hijos dentro de ti; 
147:3 Ha puesto paz en tus fronteras, * te sacia con flor 
de harina. 
147:4 Él envía su mensaje a la tierra, * y su palabra corre 
veloz; 
147:5 Manda la nieve como lana, * esparce la escarcha 
como ceniza; 
147:6 Hace caer el hielo como migajas * y con el frío 
congela las aguas; 
147:7 Envía una orden, y se derriten; * sopla su aliento, y 
corren. 
147:8 Anuncia su palabra a Jacob, * sus decretos y 
mandatos a Israel; 
147:9 Con ninguna nación obró así, * ni les dio a conocer 
sus mandatos. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
 
Ant. Mas yo esperaré en el Señor, esperaré en el Dios 
de mi salvación. 
Capitulum Hymnus Versus {ex Psalterio secundum 
diem} 
Isa 2:3 
Veníte, et ascendámus ad montem Dómini, et ad 
domum Dei Iacob, et docébit nos vias suas, et 
ambulábimus in sémitis eius: quia de Sion exíbit lex, et 
verbum Dómini de Ierúsalem. 
℟. Deo grátias. 
 
Hymnus 
En clara vox redárguit 
Obscúra quæque, pérsonans: 
Procul fugéntur sómnia, 
Ab alto Iesus prómicat. 
 
Mens iam resúrgat, tórpida, 
Capítulo Himno Verso {del Salterio del día 
correspondiente} 
Is 2:3 
Venid, subamos al monte del Señor, a la casa del Dios 
de Jacob. Él nos instruirá en sus caminos y 
marcharemos por sus sendas; porque de Sión saldrá la 
ley, la palabra del Señor de Jerusalén. 
℟. Demos gracias a Dios. 
 
Himno 
Oíd la voz que sonora 
nuestra indolencia reprende: 
desechad sueño y pereza: 
Jesus brilla en el Oriente. 
 
Rompa ya el alma los lazos 
Non ámplius iacens humi: 
Sidus refúlget iam novum, 
Ut tollat omne nóxium. 
 
En Agnus ad nos míttitur 
Laxáre gratis débitum: 
Omnes simul cum lácrimis 
Precémur indulgéntiam. 
 
Ut cum secúndo fúlserit, 
Metúque mundum cínxerit, 
Non pro reátu púniat, 
Sed nos pius tunc prótegat. 
 
Virtus, honor, laus, glória 
Deo Patri cum Fílio, 
Sancto simul Paráclito, 
In sæculórum sǽcula. 
Amen. 
 
℣. Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini. 
℟. Rectas fácite sémitas eius. 
que en la tierra la detienen: 
para librarnos de culpas 
nueva estrella resplandece. 
 
Ved al Cordero sin mancha, 
que a rescatarnos se ofrece: 
impetremos su indulgencia, 
pidámosle humildemente: 
 
Que cuando venga de nuevo 
a juzgar todas las gentes, 
no nos castigue culpables, 
mas nos proteja clemente. 
 
A Dios Padre y a Dios Hijo, 
honor y gloria perenne, 
con el Paráclito Santo, 
por siglos y eternamente. 
Amén. 
 
℣. Una voz grita en el desierto: preparad el camino del 
Señor. 
℟. Allanad sus senderos. 
Canticum: Benedictus {Antiphona ex Proprio de 
Tempore} 
Ant. Ex quo facta est * vox salutatiónis tuæ in áuribus 
meis, exsultávit in gáudio infans in útero meo, allelúia. 
Canticum Zachariæ 
Luc. 1:68-79 
1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia 
visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ: 
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, 
púeri sui. 
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo 
sunt, prophetárum eius: 
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, 
qui odérunt nos. 
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: 
* et memorári testaménti sui sancti. 
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem 
nostrum, * datúrum se nobis: 
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum 
liberáti, * serviámus illi. 
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus 
diébus nostris. 
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis 
enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius: 
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in 
remissiónem peccatórum eórum: 
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus 
visitávit nos, óriens ex alto: 
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis 
sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis. 
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. 
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in 
sǽcula sæculórum. Amen. 
Canticum: Benedictus {Antífona del Propio del Tiempo} 
Ant. En cuanto tu saludo * llegó a mis oídos, la criatura 
saltó de alegría en mi vientre. Aleluya.Cántico de Zacarías 
Luc 1, 68-79 
1:68 Bendito ✠ sea el Señor, Dios de Israel, porque ha 
visitado y redimido a su pueblo, 
1:69 Suscitándonos una fuerza de salvación en la casa de 
David, su siervo, 
1:70 Según lo había predicho desde antiguo por boca de 
sus santos profetas. 
1:71 Es la salvación que nos libra de nuestros enemigos 
y de la mano de todos los que nos odian; 
1:72 Realizando la misericordia que tuvo con nuestros 
padres, recordando su santa alianza 
1:73 Y el juramento que juró a nuestro padre Abrahán. 
1:74 Para concedernos que, libres de temor, arrancados 
de la mano de los enemigos, le sirvamos 
1:75 Con santidad y justicia, en su presencia, todos 
nuestros días. 
1:76 Y a ti, niño, te llamarán profeta del Altísimo, 
porque irás delante del Señor a preparar sus caminos, 
1:77 Anunciando a su pueblo la salvación, el perdón de 
sus pecados 
1:78 Por la entrañable misericordia de nuestro Dios, nos 
visitará el sol que nace de lo alto, 
1:79 Para iluminar a los que viven en tinieblas y en 
sombra de muerte, para guiar nuestros pasos por el 
camino de la paz. 
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo. 
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los 
siglos de los siglos. Amén. 
Ant. Ex quo facta est vox salutatiónis tuæ in áuribus 
meis, exsultávit in gáudio infans in útero meo, allelúia. 
Ant. En cuanto tu saludo llegó a mis oídos, la criatura 
saltó de alegría en mi vientre. Aleluya. 
Preces Feriales {habentur} 
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison. 
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos 
indúcas in tentatiónem: » 
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen 
tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in 
cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis 
hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos 
dimíttimus debitóribus nostris: 
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem: 
℟. Sed líbera nos a malo. 
℣. Ego dixi: Dómine, miserére mei. 
℟. Sana ánimam meam quia peccávi tibi. 
℣. Convértere, Dómine, úsquequo? 
℟. Et deprecábilis esto super servos tuos. 
℣. Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos. 
℟. Quemádmodum sperávimus in te. 
℣. Sacerdótes tui induántur iustítiam. 
℟. Et sancti tui exsúltent. 
℣. Orémus pro beatíssimo Papa nostro N. 
℟. Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum 
fáciat eum in terra, et non tradat eum in ánimam 
inimicórum eius. 
℣. Orémus et pro Antístite nostro N. 
℟. Stet et pascat in fortitúdine tua, Dómine, in 
sublimitáte nóminis tui. 
Romæ præcedens Versus cum suo Responsorio omittitur; alibi vero ad litteram N. ab 
omnibus nomen diœcesani Episcopi exprimatur, Vacante Apostolica vel Episcopali 
Sede, alteruter vel uterque respectivus Versus cum suo Responsorio præteritur. 
℣. Dómine, salvum fac regem. 
℟. Et exáudi nos in die, qua invocavérimus te. 
℣. Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic 
hereditáti tuæ. 
℟. Et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum. 
℣. Meménto Congregatiónis tuæ. 
℟. Quam possedísti ab inítio. 
℣. Fiat pax in virtúte tua. 
℟. Et abundántia in túrribus tuis. 
℣. Orémus pro benefactóribus nostris. 
℟. Retribúere dignáre, Dómine, ómnibus, nobis bona 
faciéntibus propter nomen tuum, vitam ætérnam. 
Amen. 
℣. Orémus pro fidélibus defúnctis. 
℟. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine, et lux perpétua 
lúceat eis. 
℣. Requiéscant in pace. 
℟. Amen. 
℣. Pro frátribus nostris abséntibus. 
℟. Salvos fac servos tuos, Deus meus, sperántes in te. 
℣. Pro afflíctis et captívis. 
℟. Líbera eos, Deus Israël, ex ómnibus tribulatiónibus 
suis. 
℣. Mitte eis, Dómine, auxílium de sancto. 
℟. Et de Sion tuére eos. 
Preces Feriales {incluido} 
Señor, ten piedad. Cristo, ten piedad. Señor, ten 
piedad. 
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea 
tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu 
voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan 
nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras 
deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros 
deudores: 
℣. No nos dejes caer en tentación: 
℟. Mas líbranos del mal. 
℣. Yo dije: «Señor, ten misericordia». 
℟. Sáname porque he pecado contra ti. 
℣. Vuélvete, Señor, ¿hasta cuándo? 
℟. Ten compasión de tus siervos. 
℣. Que tu misericordia, Señor, venga sobre nosotros. 
℟. Como lo esperamos de ti. 
℣. Que tus sacerdotes se vistan de gala. 
℟. Y que tus fieles vitoreen. 
℣. Oremos por nuestro Santo Padre, el Papa N. 
℟. El Señor lo guarde y lo conserve en vida para que 
sea dichoso en la tierra y no lo entregue a la saña de 
sus enemigos. 
℣. Oremos por nuestro Obispo N. 
℟. Que apaciente con tu poder, Señor, para gloria de tu 
nombre. 
Los dos versos que anteceden con su Responsorio se omiten en Roma; en los demás 
lugares en vez de la letra N. exprésese por todos el nombre del Obispo diocesano. 
Estando vacante la Sede Apostólica o Episcopal, omítase el Verso correspondiente, con 
su Responsorio. 
℣. Señor, salva al Rey. 
℟. Y escúchanos cuando te invocamos. 
℣. Salva a tu pueblo, Señor y bendice a tu heredad. 
℟. Sé su Pastor y llévalos siempre. 
℣. Acuérdate de tu Iglesia. 
℟. Que adquiriste desde antiguo. 
℣. Haya paz dentro de tus muros. 
℟. Seguridad en tus palacios. 
℣. Oremos por nuestros bienhechores. 
℟. Por amor de tu nombre, Señor, recompensa a todos 
nuestros bienhechores con la vida eterna. Amén. 
℣. Oremos por los fieles difuntos. 
℟. Señor, dales el descanso eterno y brille sobre ellos la 
luz eterna. 
℣. Los fieles difuntos descansen en paz. 
℟. Amén. 
℣. Por nuestros hermanos ausentes. 
℟. Salva, ¡Oh Dios!, a tus siervos, que confían en ti. 
℣. Por los oprimidos y los prisioneros. 
℟. Líbralos, ¡Oh Dios de Israel!, de todos sus 
sufrimientos. 
℣. Envíales tu auxilio desde el santuario. 
℟. Defiéndelos desde Sión. 
℣. Señor, Dios de los ejércitos, restáuranos. 
℣. Dómine, Deus virtútum, convérte nos. 
℟. Et osténde fáciem tuam, et salvi érimus. 
℣. Exsúrge, Christe, ádiuva nos. 
℟. Et líbera nos propter nomen tuum. 
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam. 
℟. Et clamor meus ad te véniat. 
℟. Que brille tu rostro y nos salve. 
℣. Levántate, Cristo, ven en nuestra ayuda. 
℟. Líbranos por tu nombre. 
℣. Señor, escucha mi oración. 
℟. Y llegue a ti mi clamor. 
Oratio {ex Proprio de Tempore} 
secunda 'Domine, exaudi' omittitur 
Orémus. 
Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: 
ut hi, qui in tua pietáte confídunt, ab omni cítius 
adversitáte liberéntur: 
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus 
Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum. 
℟. Amen. 
Oración {del Propio del Tiempo} 
El segundo «Señor, escucha» no se dice. 
Oremos. 
Despierta tu poder, Señor, y ven a salvarnos; para que 
cuantos confían en tu amor pronto sean liberados de 
todo mal. 
Tú que vives y reinas con el Padre en la unidad del 
Espíritu Santo y eres Dios por los siglos de los siglos. 
℟. Amén. 
Conclusio 
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam. 
℟. Et clamor meus ad te véniat. 
℣. Benedicámus Dómino. 
℟. Deo grátias. 
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant 
in pace. 
℟. Amen. 
Conclusión 
℣. Señor, escucha mi oración. 
℟. Y llegue a ti mi clamor. 
℣. Bendigamos al Señor. 
℟. Demos gracias a Dios. 
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, 
descansen en paz. 
℟. Amén. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
L.D.V.M 
A.M.D.G 
 
Grupo de WhatsApp para aprender a rezar el Breviarium Romanum tradicional. 
Link de ingreso: https://chat.whatsapp.com/FNqSq635bzgDw5zMpj7GVC 
 Grupo 2 https://chat.whatsapp.com/Ead4zUNSYoE9nHgueZvxtR 
 
Si no funciona solicitar ingreso al +5491158299334 
https://nunquamreformata.blogspot.com/ 
 
https://chat.whatsapp.com/FNqSq635bzgDw5zMpj7GVC
https://chat.whatsapp.com/Ead4zUNSYoE9nHgueZvxtR
https://nunquamreformata.blogspot.com/
	Ad Matutinum
	Ad Laudes

Continuar navegando